"De verhuizing gebeurde met de bakfiets"

Vorden – Vijftig jaar geleden is het alweer dat Cato Eijkelkamp (90) met haar man, wijlen Bernard Eijkelkamp, en hun zeven kinderen op 19 augustus 1966 verhuisde van de Smidstraat naar De Haar 40 in Vorden. Nu vijftig jaar later woont ze daar nog steeds met veel plezier.

Door Bernadet te Velthuis

Vijftien jaar woonden ze aan de Smidstraat in Vorden, maar na de laatste gezinsuitbreiding werd deze woning voor hen te klein. "Het waren kleine huisjes en met vijf dochters op één kamer werd het écht te krap", zo vertelt Cato Eijkelkamp op de zonnige middag in haar achtertuin, afgelopen vrijdag 26 augustus, in het gezelschap van haar zoon Gerard Eijkelkamp.

"Tegenwoordig hebben kinderen vaak een eigen kamer, maar toen was dat niet. Zelf sliep ik vroeger ook samen met mijn zussen op één kamer. Het gebeurde weleens dat mijn zussen aan het kletsen waren en ik wilde slapen. Dan zei ik: 'Ik wil nu slaopen, koppen dicht'," lacht ze, terugdenkend aan haar eigen jeugd. Zelf komt ze uit een gezin van vijf kinderen, haar man Bernard die in 2008 op achtentachtig jarige leeftijd overleed, kwam uit een gezin van twaalf kinderen. "Met zoveel kinderen in huis is het altijd gezellig", vertelt een zichtbaar trotse Cato Eijkelkamp, die naast haar zeven kinderen vandaag de dag ook veertien kleinkinderen en zeventien achterkleinkinderen rijker is.

Terugblikkend naar 1966 vertelt mevrouw Eijkelkamp over de toch wel bijzondere verhuizing:"De verhuizing gebeurde grotendeels met de bakfiets, enkele andere bezittingen werden per auto vervoerd. We hadden onze spullen nog niet allemaal het huis uit of de volgende familie was de kleren al in de kast aan het pakken. Op een gegeven moment werden er kleren ingepakt en verhuist, tot ik erachter kwam dat die helemaal niet van ons waren!".

Een blik op de mooi aangelegde en onderhouden achtertuin wekt de indruk dat mevrouw Eijkelkamp nog weleens bezoekt krijgt van een tuinman. Maar niets is minder waar. "Ik doe veel zelf in de tuin, met een beetje hulp van Gerard. Maar als hij geen tijd heeft om het gras te maaien, doe ik het zelf", zo vertelt de kwieke en in goede gezondheid verkerende negentigjarige, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "Je moet toch bezig blijven, vroeger moesten we tenslotte al volop meehelpen".

Van alle buren die toentertijd aan De Haar in Vorden woonden, en waaraan het gezin vele prettige herinneringen bewaart, is Cato Eijkelkamp nog als enige over. "Ik bun hier nog blieven zitten", zo verklaart ze. Maar dat het vijftigjarig jubileum haar wel bezighield, blijkt wanneer haar zoon Gerard Eijkelkamp vertelt: "De laatste tijd had ze het er een paar keer over dat ze vrijdag de 19^e augustus hier al vijftig jaar woont. Ik zei toen gekscherend: Dan bel ik de krant!". En zo geschiedde.

Ook wooncorporatie Prowonen werd door dochter Petra op de hoogte gesteld van het bijzondere jubileum en nam telefonisch contact op met mevrouw Eijkelkamp. "Ze zeiden: 'We komen volgende week dinsdag 6 september bij u langs met gebak, als u voor de koffie zorgt'. Nou dat is toch wel bijzonder", vertelt mevrouw Eijkelkamp licht overdonderd.