Organiseren zit Wim Polman in het bloed

Vordenaar (82) geniet van waardering voor wat hij al jaren belangeloos doet voor zijn dorp

Door Luuk Stam

VORDEN - Verlichte kerstbomen in het centrum van Vorden, 200 stuks. En een kerstmarkt. Dat was in 1984 het idee van de nu 82-jarige Wim Polman. Er was heel wat geld voor nodig, maar de toenmalige voorzitter van de ondernemersvereniging kreeg het voor elkaar. De bomen met lampjes zorgden voor de sfeer en aan die allereerste Vordense kerstmarkt denkt Polman nog graag terug. "Het was een succes van de bovenste plank."

We zijn ruim dertig jaar verder. Het is 2017, een zaterdagochtend. Het is een paar dagen nadat Polman de bronzen haas ontving, de hoogste onderscheiding in de gemeente Bronckhorst. We schuiven aan voor een kop koffie bij de man die zich sinds 2009 ook al Lid in de Orde van Oranje-Nassau mag noemen. Op de achtergrond klinkt klassieke muziek. Op tafel staat een groot bloemstuk met daaraan een kaartje. 'Voor een bijzonder iemand', staat erop. "Wat een mooie tekst", vindt Polman. "Daar spreekt veel waardering uit."

Het is waardering die zijn kant op komt als dank voor zijn jarenlange inzet voor de gemeenschap van Vorden. Eerst als voorzitter van de ondernemersvereniging, waar hij nu erelid is. Later had hij als voorzitter van het Cultuurfonds onder andere de leiding in de organisatie van vier grote concerten, waaronder die in 2013 bij Kasteel Vorden ter ere van de 100-jarige Achtkasteelentocht. "Goh, wat was dat mooi", blikt Polman terug. Bij veel van wat er in Vorden gebeurde, dacht hij mee. Nu was het bepaald niet zo dat hij verder niets te doen had. Tussen 1956 en 2001 runde hij een designzaak die tot in de wijde omtrek een begrip was. "Ik stond een keer op een camping in Duitsland met iemand te praten", begint Polman een anekdote. "Toen ik vroeg of die man Vorden kende, antwoordde hij dat hij daar ooit eens iets had gekocht. Vroeg hij of ik toevallig Wim Polman kende."

De vader van Wim begon de zaak in 1924 en ook hij was naast zijn ondernemerschap actief in het dorp. "Hij zei altijd dat mensen die iets van iemand gedaan willen krijgen iemand vragen die toch al druk is", vertelt Polman. "Die schuift de ene afspraak een stukje naar achteren en de ander een stukje naar voren en dan past een nieuwe afspraak er nog net tussenin. Zo ging het bij mij ook altijd. Dat stuk DNA heb ik van mijn vader overgenomen."

Al zijn vrijwilligerswerk doet hij met veel plezier, maar één ding is nog veel belangrijker; de zorg voor zijn vrouw Ali. Doordat natriumtekort haar spieren verslapt, kan zij sinds juni vorig jaar niet meer lopen en is ze aan een rolstoel gekluisterd. Vanaf dat moment is Wim Polman fulltime mantelzorger. "En een goeie ook", aldus zijn vrouw, die de waardering voor de jarenlange inzet van haar man meer dan verdiend vindt. "Ik ken hem niet anders."

Zijn taak als voorzitter van het Cultuurfonds legde Polman onlangs neer. Jan Borgonjen zou deze overnemen, maar de drijvende kracht achter het Wim Kuijpertoernooi overleed tot ieders verdriet in april van dit jaar. Een nieuwe kandidaat vond Polman in Eppie van 't Hof, die op 1 januari officieel het stokje overneemt. "Een geweldige vrouw", vindt Polman. "Heel cultuurminded. Ik denk dat het Cultuurfonds onder haar leiding een heel nieuw leven krijgt."
Zelf blijft Polman nog actief als programmacommissaris in de past rotaryclub Lochem, het onderdeel van de rotary waarin een groot deel van de leden de 80 al is gepasseerd. De Vordenaar organiseert in die rol onder meer wandelingen en lezingen. "Ik weet niet hoelang nog, we zien wel", zegt Polman. Zijn vrouw Ali moedigt hem in ieder geval aan om door te gaan. "Ik heb gezegd: 'Dit mag je niet opgeven, want dan val jij in een zwart gat.'"