De naam Langeler blijft, Hans en José zwaaien af

HENGELO – Het is in het jaar 1600 dat de Duitse marskramer Jan Langele over de Hessenweg richting Aalten in Hengelo aankomt. In plaats van verder te reizen, begint hij in de Spalstraat een herberg en logement annex stalhouderij voor postkoetsiers. Het bedrijf ging 400 jaar lang vele generaties over van vader op zoon Langele en later Langeler. Hans Langeler moet nu de traditie doorbreken en neemt 26 februari afscheid met een receptie.

Door Liesbeth Spaansen

Hengelo bleef het kruispunt van de handelswegen in deze regio en dat was goed voor het logement Langeler. "Begin 1900 kwam de zaal erbij. Mijn opa Hendrik Langeler was ook uitvaartverzorger, de lijkkoets stond bij hem in de schuur, net als de postkoets. Langeler was geen brandweerman, maar de brandweerspuit stond in een hokje naast het hoofdgebouw. Die werd door een brandweerman met een auto opgehaald," vertelt Hans. "Opa had ook een omnibusdienst, hij haalde mensen op in Vorden bij het station. En opa Hendrik stond samen met mijn oma Trui Harmsen, waar nu het cafetaria is, achter de toonbank van een winkel in koloniale waren: specerijen, koffie en thee. Mijn vader Jan en moeder Gerda kwamen natuurlijk ook in het bedrijf. Zij woonden boven zaak. Ik ben hier dus geboren en getogen."
De kamers boven de zaak werden als hotelkamers verhuurd. "Wij hadden de minste kamers in gebruik en gingen ook naar het gezamenlijke toilet en de douche," lacht Hans. José vult aan: "Jouw moeder vertelde eens dat jullie zelfs een keer op het podium moesten slapen omdat alle kamers verhuurd waren."

Hans leerde voor restaurant-kok en werkte drie jaar in de scheepvaart, maar stopte daarmee in 1985. "Ik wilde de voortgezette opleiding tot restaurant-kok nog volgen. Dat lukte en ik ging in Nijmegen aan het werk in een Hotel Café Restaurant. Daarna wilde ik naar Zwitserland, maar dat ging niet door vanwege de gezondheid van mijn vader. Op 1 september 1987 startte ik in de zaak."

De eerste keer dat Hans verhuisde, was naar de kamer van zijn buurvrouw José, die toen boven Lentferink woonde. "Ik werkte bij de Edah in Delden en werd destijds gevraagd om mee te gaan naar de vestiging in Hengelo Gld., waar nu de Plus is. Ik verhuisde dus van Delden naar hier. We ontmoetten elkaar op 30 april 1999. Hans vroeg of ik iets wilde drinken en ik zei doe maar iets wat je open hebt," lacht José er nog om. "Het klikte. We trouwden 26 augustus 2000 en 1 oktober kwam ik in de zaak werken."

In februari 2018 kwamen Hans en José met elkaar in gesprek. "Hans wilde stoppen met werken. Na bijna 32 jaar in de zaak te hebben gestaan, waarvan de laatste drie jaar zeker zeven dagen in de week met één weekje vakantie in oktober, was het voor hem genoeg geweest," legt José het afscheid uit. Hans: "Ik heb geen opvolger en ook mijn beide broers hebben geen interesse." Het pand ging in de verkoop en er werd niet na vijf jaar zoals ze hadden gedacht, maar na vijf weken al getekend voor de overdracht op 1 maart 2019. Xingte Ye en Yi Dan Jin, echtpaar met twee kinderen uit Leusden zetten de zaak voort met de naam Langeler. "We gaan nu een soort van met pensioen," leggen Hans en José uit. "Wij stoppen en hebben de exploitatie, inventaris en goodwill verkocht. Het onroerende goed blijft familiebezit."
Toch verdwijnen Hans en José nog niet direct uit beeld na 1 maart. Tijdens het dweilfestival, de disconacht en op Koningsdag staan ze er nog even. "Voor het Oranjecomité," lacht José. "Wij blijven nog een keer het gezicht bij het oranjegebeuren. Dat is een mooie afsluiting."

Nadat bekend werd dat Hans en José Langeler uit het bedrijf zouden gaan, kregen zij veel reacties. "Iedereen leeft mee. We kregen al bedankjes en afscheidscadeaus," vertelt José. Hartverwarmend vinden beide. Spijt hebben ze niet. "Nu kunnen we nog gaan genieten. Misschien gaan we nu wat vaker op pad met mijn Kever Cabrio, daar heb ik toen zelf aan gesleuteld." Hans lacht als hij over zijn hobby praat en zet zo alvast een stapje in de toekomst.

Zie ook de advertentie in de krant aankomende dinsdag