Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Column Luuk Stam - Boeren

Algemeen

Boeren

Er zat een melkveehouder uit Aalten bij De Wereld Draait Door. Hij vertelde dat hij al om half één in de nacht richting Den Haag was vertrokken. Bij het eerste verzamelpunt stonden er drie trekkers. Bij de Radstake in Varsseveld waren dat er al dertig, bij Arnhem een stuk of honderd en vanaf daar was het niet meer te tellen geweest.

Een Achterhoekse boer die bij Matthijs aan tafel voor het oog van heel Nederland zijn dag zat door te nemen, ik vond het zo mooi dat ik er bijna kippenvel van kreeg. Dinsdag 1 oktober was dan ook niet zomaar een dag. Het was een dag die volledig in het teken stond van de boeren. Het hart van Nederland lag voor even niet in de randstad, maar in de provincies.

In alle provincies welteverstaan. Omroep Brabant maakte een reportage van boeren die met vlaggen achterop hun trekkers en Snollebollekes op de radio naar Den Haag trokken. L1 deed in Limburg hetzelfde. RTV Drenthe maakte een item over boeren die hun eigen actie hielden. En ook op Omrop Fryslân vertelde een boer zijn verhaal, al verstond ik daar niks van.

Toch begreep ik hem, want alle boeren die ik ken, hebben één ding met elkaar gemeen. Ze zijn 's ochtends voor dag en dauw aan het werk en ze sluiten hun werkdag pas af als een ander al lang en breed voor de televisie zit. De passie voor het vak en het feit dat hun bedrijf van generatie op generatie is overgedragen, maakt dat ze het volhouden.

In Den Haag kwam heel veel van die passie samen. Ik vond het prachtig hoe een hele beroepsgroep de waardering opeiste die het al jaren verdiende. Niemand kon eromheen. De ochtendspits was de langste ooit. De eerste beelden van trekkers op de snelweg leken nog surrealistisch, aan het eind van de dag was het welhaast de normaalste zaak van de wereld.

Bij de andere weggebruikers in de file was er vooral veel begrip. Deze boeren waren overduidelijk op weg met een missie. Stuk voor stuk wilden zij hun stem laten horen nu ze in hun ogen voor de zoveelste keer de zwarte piet toegespeeld hadden gekregen. Ging het niet over stikstof, dan wel over melkquota, dierenwelzijn of het spuiten van gewassen.

Het waren de steeds weer nieuwe regels die voor onzekerheid zorgden. Had je net geïnvesteerd in een stal voor tweehonderd koeien, dan klonk 'halvering van de veestapel' als een rampscenario. Het maakte dat duizenden boeren hun erf, hun vee en hun akkers voor één dag verruilden voor het Malieveld. Er was genoeg over hen gepraat. Nu wilden zij eindelijk eens meepraten.

Je kon het wel of niet met ze eens zijn, maar vrijwel iedere Nederlander kon het waarderen dat de mensen die dagelijks voor ons voedsel zorgen zo eendrachtig en vol overtuiging van zich lieten horen. Er schijnen nieuwe acties aan te komen, maar wat mij betreft hebben de boeren hun punt al gemaakt. 1 oktober 2019 staat voor altijd in de geschiedenisboeken.


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant