'We vinden het belangrijk dat dit stukje natuur in de originele staat bewaard blijft'
AlgemeenOpen Monumenten- dag 2020: Badhuis aan het Pikgat in Zelhem
Door Ceciel Bremer
ZELHEM – Op zaterdag 12 en zondag 13 september vindt de BankGiro Loterij Open Monumentendag plaats. Landelijk zijn dat weekend duizenden monumenten gratis te bezichtigen en uiteraard is er in de gemeente Bronckhorst ook van alles te zien en te beleven. We stellen in deze rubriek een aantal Bronckhorstse monumenten aan u voor. Deze week nemen we een kijkje bij het badhuis aan het Pikgat in Zelhem.
Verscholen in het groen recht achter boerderij Hazenkamp aan de Heisterboomsdijk in Zelhem ligt een bijzonder rijksmonument: een badhuis aan een heideven, het Pikgat genoemd. Het monumentale gebouw en het natuurgebied eromheen behoren sinds 2006 toe aan de broers Wim en Gradus Eenink die op de Hazenkamp wonen. “Wij willen dit mooie plekje in de originele staat behouden”, vertelt Wim.
De Baakse Kamp
De geschiedenis van zijn geboortegrond, het Wolfersveen, kent geen geheimen voor Wim Eenink want hij zoekt alles uit, verzamelt foto’s en ansichtkaarten over de ontginning van het gebied en geeft er lezingen over. Erover vertellen in het kader van Open Monumentendag is dus ook geen moeite, maar doet hem juist een groot plezier. De historie van het badhuis voert terug naar de vorige eeuw. “In 1921 kocht ingenieur Piet de Fremery landgoed De Baakse Kamp. Daar hoorde toen een bosvennetje bij. Jaren later, in 1938, liet De Fremery ten noorden van het vennetje een badhuis bouwen. Hier ontving hij in de zomer zijn gasten. Kijk, het badhuis heeft drie kleedhokjes en twee grote terrassen, één om ’s ochtends in de zon te zitten en één om van de avondzon te genieten. Er is een kleine binnenkamer met een keukentje en een toilet.”
Het badhuis is gebouwd in de stijl van het nieuwe bouwen en wordt gekenmerkt door het betonnen skelet, de stalen raamkozijnen en veel glas. “Er zijn nog veel originele elementen bewaard gebleven zoals de betonnen vloer met rode gloed in de kamer, en het aanrecht. Ook de trappen buiten zijn origineel. Het vennetje werd na de bouw van het badhuis verder uitgegraven om bij mooi weer ruimschoots te genieten aan het water. Later werd hier ook zwemles gegeven”, weet Wim.
Van pacht naar koop
Om uit te leggen hoe het badhuis en het Pikgat uiteindelijk eigendom werden van Wim en Gradus Eenink, gaan we terug naar de jaren twintig. “Naast de Hazenkamp stond er nog een boerderij op het landgoed, De Baaksche Hoeve. Daar werd mijn opa in 1924 zetbaas. Dat betekende dat hij mocht boeren in opdracht van De Fremery. Maar De Fremery had helemaal geen agrarische achtergrond en dat botste. Mijn opa moest weg en mocht hier op boerderij de Hazenkamp wonen.”
Na Wim’s grootouders pachtten zijn ouders jarenlang de Hazenkamp totdat ze in 1981 de mogelijkheid kregen om het te kopen. “Mijn ouders waren dolblij en om dat te laten zien, werden de traditionele blauwe vensters van de boerderij meteen groen geschilderd”, vertelt Wim lachend. “Het badhuis en het Pikgat, dat waarschijnlijk zijn naam dankt aan het illegaal steken van veen, waren toen nog eigendom van een andere familie. Wij hadden al eens aangegeven dat we wel interesse hadden als zij er ooit afstand van wilde doen. Zo kregen we in 2006 de mogelijkheid om het erbij te kopen.”
Schaatsen
En met die koop werd de achtertuin van Wim en Gradus flink uitgebreid. Het is een fijne plek waar ze dagelijks komen. “We wandelen hier met onze hond en met verjaardagen zitten we hier op een van de terrassen. Ook buurt- en familiefeestjes houden we hier. We vinden het belangrijk dat dit stukje natuur in de originele staat bewaard blijft. Daarom proberen we het goed te onderhouden. En verder genieten we hier als we uitkijken over het water dat vol zit met kikkers, eenden en meerkoeten.“
Toen het Pikgat een paar winters geleden flink was dichtgevroren, lieten Wim en Gradus velen meegenieten van het mooie plekje. “Dan roep ik via WhatsApp iedereen op om hier te komen schaatsen. Na afloop drinken we dan Jägermeister”, lacht de trotse monumenteigenaar die eigenlijk nog maar één wens heeft: “Ik hoop dat dit mooie plekje nog heel lang familiebezit blijft.”
