Wim Teerink. Foto: Museum Smedekinck

Wim Teerink. Foto: Museum Smedekinck

Erica betekent heidebloempje

Algemeen

Wim Teerink woonde buiten Halle op de ouderlijke boerderij. Op 21 april 2019 is hij overleden, maar een aantal jaren geleden is hij geïnterviewd vanwege de uitgave van een boekje over de ‘Botterfabriek Erica’ in Zelhem. Hij was een makkelijk prater. Die eigenschap is hem altijd goed te pas gekomen, want contact leggen met klanten is de sleutel voor het succes in zijn werk geweest.

HALLE - “Ik was melkrijder én melkventer bij Erica. Vroeger was dit een klein boerderijtje en ik boerde halve dagen naast het werk.

Door Margreet Gründemann

Melkrijder was je niet in loondienst. Je moest de melkritten ‘mienen’, afmijnen. Eens in ’t jaar moest je naar het Witte Paard in Zelhem. Ze begonnen met zes gulden en dan zes gulden tien en steeds hoger en als je ‘mien’ zei, dan had je de rit. Maar een ander kon hem óók pakken. Je verdiende met zo’n melkrit daags acht, negen gulden.
We gingen ’s morgens met paard en wagen om half zeven weg tot een uur of tien. Als je tien boeren had, dan had je de wagen vol met melkbussen van dertig liter. Het laatste jaar hebben we twee ritten aangenomen en toen hebben we een trekkertje gekocht. Ja dat was de vooruitgang hè?
Ik bracht melkbussen naar de fabriek en die moest je zelf afladen. Later kon je ze op de lopende band zetten. Als de wagen leeg was, moest je ietsjes aanrijden en dan kon je de lege bussen even later weer op laaien, soms met karnemelk terug. Het melkgeld moesten we ook meenemen. Dat werd in een envelop vastgeklemd onder de deksel. Ook de roomboter, Erica heette die, lag gewoon op de melkbussen. Erica betekent heidebloempje, hè?

De bussen hadden nummers erop. Daar zat het adres achter. Ze hadden op kantoor een meisje en die wist ze allemaal. Dat was het laatste jaar dat er gemijnd werd. Daarna moest je inschrijven op de melkritten. Dat ging wel eens mis. Toen kreeg iemand anders de rit waar wij op ingeschreven hadden. Arendsen, de directeur zei: ‘We kunnen dat niet anders maken, maar je kunt wel voor halve dagen op de ‘botterfabriek’ komen.’ Ik kwam op de melkontvangst. Dat was een kabáál met die lopende band! Dat heb ik veertien dagen gedaan, toen bood Arendsen aan dat ik zou gaan venten. Dat leek me wel wat. Buiten, onder de mensen.

Ik was in loondienst en je kreeg provisie over de omzet. Ik ventte in Halle en Zelhem. Dat venten nam toen niet de hele dag. Maar het werd steeds drukker. De wijken werden groter. Zelhem breidde uit. En ik kon voor hele dagen komen werken. We zijn gestopt met boeren. Het opruimen van het melkvee was niet leuk, maar de tijden veranderen hè?
Daarna ging de fabriek dicht en werd het Coberco. We hebben met subsidie hier die harde weg aangelegd, omdat de Coberco uit Arnhem met de wagen kwam, met de voorraad om te venten. Ze wilden geen slechte weg. We hadden hierachter de ruimte en ik heb hier een koelcel gezet.

Bij Erica hadden ze losse melk. De mensen kwamen met een kan. Toen het Coberco werd, was het al flessenmelk. In de fabriek werd een hoop kaas gemaakt. Kaas verkochten ze alleen vrijdags. Ik verkocht veel kaas. Ik heb wel eens gedacht: Ik kan wel haast van de kaas leven. Vrijdag ’s avonds was je alles kwijt.

In 1980 ben ik voor mezelf begonnen met venten. Ik heb er nooit spijt van gehad, ook al was het wel hard werken. Het was afwisselend werk. Gezellig elke maandag een voetbalpraatje, weet je wel. Ik wist welke mensen van voetballen hielden, en dan maakte je er een praatje over. Toen we voor ons eigen begonnen hebben we een busje over kunnen nemen van de Coberco, met aanhanger. En we kregen subsidie voor een nieuwe koelcel.

In Lichtenvoorde stond op een dag een tweedehands winkelwagentje. Dat hebben we gekocht. Daarna verkochten we van alles, bier en wijn, koffiemelk en ook veel kaas. Nou heeft een winkelwagen meer levensmiddelen, maar het bleef ‘melkboer’. Dat heb ik zowat veertig jaar gedaan. Tien jaar geleden ben ik gestopt. Maar mijn zoon, die doet het nog!”

Botterfabriek Erica in 1911, na de verbouwing. Foto: Museum Smedekinck

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant