Afbeelding

Oerend Smart | Magneetregio Achterhoek

Opinie

‘De Achterhoek is de enige krimpregio die groeit.’ Een mooie tegenstelling. Vanaf nu kan de term krimpregio dus definitief in de ijskast.

De rust in onze streek werd de afgelopen jaren vaak als ‘suf en saai’ betiteld. Gemeenten deden hun best om de dorpen en stadjes als bruisend te presenteren: in de Achterhoek gebeurt het. En dat vind ik natuurlijk ook: ik hou van de Achterhoek. Maar dat hoeft niet alleen maar te bruisen. Jaren geleden bestempelde ik Bredevoort als de ideale digitale detox-plek van Nederland: even helemaal los van de drukte en de informatie-overload. Toerisme waar stilte, natuur en even-geen-wifi de boventoon voert. En ja, we moeten ook aan de bewoners denken: voldoende voorzieningen zoals scholen en zwembaden, genoeg werk voor iedereen, een goede bereikbaarheid met het openbaar vervoer, snel internet, toffe evenementen, etc. Maar die rust en die ruimte, dat is zeker onze kracht.

En de afgelopen maanden ontdekt een groot deel van de rest van Nederland dat ook. De Achterhoekse huizen gaan als warme broodjes over de toonbank. Vaak is er binnen twee weken al een nieuwe eigenaar. Je ziet de prijzen stijgen. Dat is mooi voor de verkoper en het lijkt ook mooi voor de Achterhoek. Wat betekenen die rustzoekers voor de leefbaarheid op het platteland? Trekken zij zich terug in hun huizen of bemoeien ze zich met de buurt? Van beide zie ik voorbeelden.

In Eibergen leerde ik de familie Brackman kennen. Vanuit Amsterdam naar een boerderijtje net buiten het dorp. Zij maken muziek. Moeder Josine speelt dwarsfluit en leert dat aan anderen, zoon Tim gaat de wereld over met z’n viool en dochter Anne tovert de mooiste tonen uit de piano. En met Podium Eibergen laten zij hier zoveel mogelijk mensen van meegenieten: klassieke muziek op een laagdrempelige manier. In juni genoot ik van de klanken van internationale artiesten op het erf van de Brackman boerderij. Corona-proof, trouwens.

In Geesteren ken ik de familie Leeflang; drie gezinnen die vanuit Den Haag samen op een boerderij gingen wonen. Vader Hans werkt momenteel samen met een aantal buurtbewoners aan een magazine waarin hij aan zijn eigen buurt laat zien welke mooie mensen hier wonen en met welke projecten ze bezig zijn. Dochter Anne draagt bij aan het zonnebloemenlint rondom Lochem, waar ze boeren, burgers en buitenlui mee verbindt. En ondertussen hebben ze een klein paradijs in de Kulsdom gecreëerd.

Onlangs sprak ik ook Wim Korsten. Met de vereniging OBW (Ondernemers Buitengebied Winterswijk) werkt hij aan het scheppen van kansen voor verschillende doelgroepen in het buitengebied. Een mooie mix van ouderen die op hun eigen erf willen doorbrengen en jongeren die in de streek willen blijven wonen. Met het ‘nieuwe erf’ als basis: een mix van wonen en werken, agrarische en niet-agrarische activiteiten, jong en oud, meer en minder rijk, afkomstig van hier en elders.

Zij werken aan verbinding en diversiteit. Samen sterk in een dynamische, leefbare omgeving mét de kracht van onze eigen Achterhoek: rust, ruimte, duurzaamheid en innovatie. En juist dat is waar steeds meer behoefte aan blijkt te zijn. Als we zo kunnen groeien, dan ben ik voor. De deur staat wagenwijd open.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant