Corrie Verkerk denkt met plezier terug aan de tijd op het speelterrein achter haar huis (tweede van links) in Vorden. Foto: Liesbeth Spaansen

Corrie Verkerk denkt met plezier terug aan de tijd op het speelterrein achter haar huis (tweede van links) in Vorden. Foto: Liesbeth Spaansen

Laveren tussen Amsterdamse drukte en Vordense rust

Algemeen

Corrie Verkerk eert moeder met boek: ‘Dag Mam’

Door Liesbeth Spaansen

VORDEN/AMSTERDAM – Schrijven zit Corrie Verkerk in haar bloed. Vele artikelen en een stapel boeken heeft ze op haar conto staan. Toch is haar nieuwste boek van een andere orde. In ‘Dag mam’ beschrijft ze de periode in lockdown als mantelzorger van haar dementerende moeder. “Ik heb haar gevraagd of ze leuk vond dat ik onze belevenissen in een boekje opschreef”, vertelt ze. “Mijn moeder zei dan: ‘Ja hoor, dat vind ik fijn’.”

Weer even terug in het huis aan de Enkweg in Vorden waar haar moeder 62 jaar woonde, kijkt Corrie wat onwennig rond. De woningstichting renoveert de middenwoning voor de nieuwe huurders. De keuken is vervangen, kasten gesloopt. “Daar onder het raam stond een bankje, daar sliep ik altijd. Bij het achterraam stond de laatste tijd het bed van mijn moeder. Ze kon niet meer naar boven.”

Corrie Verkerk (1957, Barneveld) woonde negentien jaar in dit huis in Vorden. “Mijn ouders ontmoetten elkaar in Zutphen, mijn opa had een sigarenzaak aan de Beukerstraat. Mijn vader was toen journalist. Mijn moeder kwam van Paramaribo en werkte destijds als correctrice op een drukkerij in Zutphen. Ze verhuisden toen ik drie maanden was naar Vorden, waar de meeste mensen mijn vader kennen als politieagent Adri Verkerk.”

Als achttienjarige wist Corrie zeker wat zij wilde worden. “Journalist, net als mijn vader. Voor de grap solliciteerde ik bij Henk van der Meijden om te gaan schrijven voor Privé. Tot onze verbazing werd ik aangenomen.” Corrie lacht breeduit. “Mijn ouders zeiden toen: ’Als Cor dat wil. We kunnen niet zeggen dat we haar niet de kans hebben gegeven’. Na twee jaar ben ik naar Het Parool gegaan, daar bleef ik 36 jaar.”

Nu is zij freelance journalist. “Henk Schiffmacher benaderde me. Hij zei: ‘Ik wil dat jij mijn biografie schrijft’.” Dat gebeurde. Er volgden meer mooie boeken. “’Amsterdamse Spookhuizen’ bijvoorbeeld. Daarbij gaf ik ook spookwandelingen door de stad. Ik weet nog goed hoe koud en nat dat soms was.” Verder werkte ze mee aan boeken als ‘De wereld van de Zeedijk’, ‘Show met Bow’, ‘Amsterdam en zijn iconen’ en ‘Proeven met Pascal’ en schrijft artikelen voor Mokem Magazine, Nieuw Israëlitisch Weekblad en Zin Magazine.

“Ik heb hier een fantastische jeugd gehad, veel gespeeld op het speelterrein en bij de muziektent achter het huis. Toestellen stonden er toen niet, wel liep daar vroeger een pad, daar heeft mijn vader me leren fietsen. Ook bouwden we hutten in de rododendrons aan de Wilhelminalaan.”

Het huis in het rustige Vorden staat in schril contrast met Corrie’s woning op de Amsterdamse Wallen. Willy Verkerk kwam graag bij Corrie op bezoek. “Ze wilde nog één keer naar Amsterdam, maar mijn grachtenpand heeft trapjes, dat kon niet meer”, zegt Corrie verdrietig, wetende dat haar moeder het snel was vergeten. “We hebben veel met de trein tussen Vorden en Amsterdam gereisd. Ik woon in een rustige en ontzettend veilige buurt met uitzicht op de Oude Kerk. Ons kent ons, het blijft een dorp. Ik geniet van een borrel in de kroeg om de hoek en de zon aan de gracht van de Oudezijds Voorburgwal.”

Corrie had niet gedacht dat zij zo intensief mantelzorger van haar moeder zou worden. “Vier jaar geleden begon het. Later kwam ze achter rollator te lopen, vertelde dingen dubbel. Ik kwam steeds vaker naar Vorden”, blikt Corrie terug. “Later kon ze niet meer alleen, maar wilde niet naar een verzorgingshuis. Ze vroeg me om bij haar te blijven en ik beloofde dat.”

In coronatijd besloot ze om met haar in quarantaine te gaan. “Ik begon toen met schrijven en plaatste de verhalen op facebook. Daarop belde de hoofdredactrice van Zin Magazine of ze het ook op hun site mocht publiceren. Ik kreeg een breder publiek en fijne en ontroerende reacties van mensen. Herkenning vooral.”

In mei vierde Willy Verkerk haar 92ste verjaardag. “Het laatste jaar ging het steeds minder met mijn moeder maar het einde kwam toch nog onverwachts. Ik dacht: ‘niet in augustus, dat flik je me niet mam’”, zucht ze. “Vroeger was augustus een feestmaand met verjaardagen, nu is het een rampenmaand. In een paar jaar tijd, steeds in augustus, verloor ik mijn baan, overleden mijn vader en mijn man en werd ik geopereerd.” Na twee dagen op bed met hoge koorts zei de arts dat het bijna was afgelopen. “Vrienden kwamen nog afscheid nemen en ’s avonds, 3 augustus overleed mijn moeder in mijn armen.”

Ernst Daniel Smid schreef het voorwoord van ‘Dag Mam’. “Ernst Daniel en ik kennen elkaar al meer dan dertig jaar. Voor de Nederlandse oerversie van Les Misérables in Carré heb ik hem geïnterviewd en we zijn met elkaar bevriend geraakt. Mijn moeder was een grote fan van hem. Samen met haar ging ik een jaar geleden, ze was toen nog goed te pas, samen met Ernst Daniel naar een tuinconcert bij Hotel-Restaurant Bakker. Ik kroop daar als peuter al over de vloer, het was een echte ‘hangout’ van mijn ouders en na het overlijden van mijn vader zeventien jaar geleden, van mijn moeder en mij.” Corrie glimlacht bij de gedachte aan het eten van de vele bitterballen. “Het laatste jaar kwam Ernst zelfs tijdens de lockdown naar Vorden om mijn moeder te bezoeken. Hij maakte alles mee, hielp met opruimen na haar overlijden en was er bij de uitvaart.”

Het opruimen van het huisje aan de Enkweg was voor Corrie een emotionele klus. “Tot er alleen nog een bankje om te slapen, het plastic tafeltje voor de laptop om te schrijven en een tv over was. In Amsterdam herbeleefde ik alles tijdens het sleutelen aan de columns en het schrijven van nieuwe verhalen.” 21 september leverde Corrie de sleutel in.

‘Dag Mam’ wordt uitgegeven door Mokum Magazine, is op de website te bestellen en ligt vanaf december bij de Bruna Vorden.


www.corrieverkerk.nl

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant