Afbeelding

Vingerhoedjes

Algemeen

Wat hebben Zakopane, Hamburg, Praag, Budapest, Alicante, Zakynthos, Tenerife en de Achterhoek met elkaar gemeen? Nou, dat ze allemaal een eigen vingerhoedje met opdruk hebben. En dat ze allemaal deel uitmaken van mijn verzameling. Sommigen al meer dan tien jaar, de nieuwste pas een week. Nu geef ik niks om die dingen an sich. Ze staan thuis enkel voor de sier in de kast. Wat het voor mij bijzonder maakt, zijn de verhalen die eraan hangen.

Aan dat van Zakopane hangt een Poolse bruiloft. Bij Hamburg denk ik aan de imposante boksring in de kelder van een café, met aan de muur foto’s van grootheden die hier ooit boksten. Bij Praag aan halve liters bier in treintjes. Bij Zakynthos aan de zon, de zee, de vele schildpadden en onze vrienden uit De Kwakel, een dorp onder Amsterdam waar ik nog nooit van had gehoord. Bij Tenerife aan het machtige uitzicht vanaf de top van de Teide. 

Bij mijn nieuwste aanwinst denk ik vooral aan thuis. Het Achterhoekse vingerhoedje heb ik vorige week aan mijn verzameling toegevoegd. Ik wist niet van het bestaan ervan totdat onlangs mijn oog erop viel tijdens een avondwandeling door Vorden. Het gebeurde bij het passeren van de plaatselijke VVV-winkel, die helaas gesloten was. Het vingerhoedje met daarop de vlag van onze regio blonk in de verlichte etalage. Zo’n ding moest ik hebben.

Een paar dagen later stond ik er weer. Nu was de deur open. Eén van de mannen achter de balie in de winkel merkte op dat je voor zo’n vingerhoedje wel erg kleine vingers moest hebben. Voor mij totaal onbelangrijk. Ik vroeg me af wat je er überhaupt mee zou kunnen. Even opgezocht: de vingerhoedjes waren eeuwenlang in gebruik als hulpmiddel bij het naaien, bedoeld om de vingers van de naaister te beschermen. Het was nog voordat de naaimachine bestond.

Anno 2021 zijn het vooral verzamelobjecten. Je kunt ze ook overal krijgen. In welk ver oord je ook bent, altijd is er wel ergens een klein winkeltje te vinden waar je de vingerhoedjes aantreft, vaak niet ver van de bedrukte bierpullen, shotglaasjes, magneetstickers en grote potloden. Wanneer je tussen alle prullaria de eigenaresse van het winkeltje hebt gevonden, verpakt zij het in een beschermend stukje papier zodat het aandenken in goede staat thuiskomt. 

In onze regio komt het gros van de toeristen uit eigen land. Toch stopte er voor de deur van een lokale snackbar ooit een bus vol Chinezen, zo vertelde een medewerkster mij onlangs. De Oosterse gasten begrepen weinig van de kaart en dus was er voor hen allemaal hetzelfde klaargemaakt: een patatje mayo en een frikandel. Ze vonden het heerlijk en waren meer dan tevreden de bus weer ingestapt. Ik vond het een prachtverhaal. En zo’n verhaal dat nu perfect ergens in China aan een vingerhoedje had kunnen hangen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant