Waar 2020 eindigde ging 2021 ‘gewoon’ verder

‘Heb je wel eens vakantie?’ vroeg laatst iemand aan mij. Ik grapte: ‘Vakantie, wat is dat?’ maar benoemde dat ik twee keer vrij was geweest, een keer twee weken en later nog eens een week. Een ruime. Toch gaf het me te denken, want 2021 was een jaar waar corona nog steeds onderwerp van gesprek was, invloed had op de maatschappij en ja, dus ook in mijn leven. Ik hoopte dat corona ons zou hebben verlaten. Niets was minder waar.

Het jaar ging ‘gewoon’ verder waar 2020 was geëindigd: thuis blijven, anderhalve meter afstand en mondkapjes op. Een vakantiestemming was er, maar we gingen niet ... Muziek maken kon alleen thuis, dus bedachten creatieve muzikanten online activiteiten. Ook welpen en scouts van Sweder van Voorst kregen zaterdags via mail hun opdrachten, maar de Bronkhorster Molenaars hadden het druk in hun winkel.

Thuis was het ook druk. Jongste zoon kreeg te maken met protocollen wie wanneer op kantoor mocht komen werken. Die andere dagen vond hij een fijne werkplek in huis. Oudste zoon ‘liep stage’ achter zijn bureau, nadat het eindelijk was gelukt om een bedrijf te vinden die in coronatijd wél begeleiding wilde bieden.

Mijn werk kon gelukkig ‘gewoon’ doorgaan. Elke week weer lag er een nieuwe krant in uw brievenbus. Ik wenste in ieder geval mooie verhalen te kunnen schrijven. Weer met veel plezier iedere week op pad te gaan voor interviews met een foto of naar evenementen en concerten voor een verslag. Helaas werd het anders en gingen zeker de eerste tijd veel interviews via de telefoon. Waar je eerder afspraken maakte over hoe laat en waar elkaar te ontmoeten, ging het na een telefoongesprek over een jpg-bestand van minimaal 1 MB op de mail zetten.

Maar het resultaat mocht er zijn! De online nieuwjaarsreceptie van de gemeente Bronckhorst bijvoorbeeld kwam door de livestream te bekijken en met foto’s van de gemeente mooi in de krant te staan. Dit gold later in het jaar ook voor het online werkbezoek van Koningin Máxima aan het jubilerende Humanitas. Mooi om daarbij te mogen zijn, al waren camera en microfoon uit.

Voor een aantal telefonische interviews ging ik alleen op pad om een foto te maken. De rietdekkers die aan het werk waren in het bos in Hengelo konden buiten voldoende afstand houden, net als de vrijwilligers die fototegels plaatsen in Steenderen. De maand februari bracht eerst een avondklok, hoog water, sneeuw en ijs en daarna mochten sportclubs weer open.

Met deze versoepelingen was er meer mogelijk en konden, zij het met strakke regels, de goede doelen hun cheques ontvangen van de Lionsclub Bronckhorst. Burgemeester Marianne Besselink bracht de Koninklijke onderscheidingen bij de gedecoreerden thuis, maar zelf opspelden mocht nog niet. De 4-mei herdenkingen gingen in klein comité door. Ik interviewde op locatie die ene Bronckhorstenaar die zich meldde omdat hij op 17 mei 1971 is geboren en die dag zijn 50ste verjaardag vierde, net als koningin Máxima.

Het leven kon weer worden opgepakt, zij het met mondkapjes, vaccinaties en QR-codes, al werden daar vele discussies over gevoerd. De organisaties van de Kunst4daagse Bronckhorst en de Kunstwandelroute in Hummelo besloten juist vanwege die strakke regels om hun evenement een jaar door te schuiven. Het gesprek aan een keukentafel over windmolens stond tegenover een ‘ouderwets’ Toldieks Feest. Er was, onder andere, een brommerexpositie, kinderen konden hutten bouwen, HCI bestond 100 jaar en de muziekvereniging gaf vijf buitenconcertjes op een zondagmiddag.

Ik ging weer naar kantoor, maar dat was van korte duur en het jaar eindigde zoals die was begonnen, in een lockdown. Dat is jammer, maar we houden de moed er gewoon in. Ik ben blij dat na de ‘stage’ een diploma volgde. Nu ga ik na een terugblik verder met dit nieuwe jaar en nieuwe kansen.

Liesbeth Spaansen, 
redactiecoördinator Contact Bronckhorst