Afbeelding

Kipcorn met mayonaise

Algemeen

Wat is het hoogtepunt van uw jaar tot nu toe? Ik heb er ook over nagedacht en ik ben vrij snel uitgekomen bij de kipcorn met mayonaise. Die bestel ik sinds kort bijna iedere zondagavond rond zeven uur bij de snackbar om deze vervolgens op de hand mee te nemen en al wandelend op te eten. Dat durf ik alleen op zondagavond. Dan voelt snacken op straat als een soort van geoorloofd. Het is het moment dat je in normale tijden uit een nu gesloten dorpskroeg kunt komen wandelen. Een snack op weg naar huis smaakt dan opperbest. Dat is nu niet anders.

Een kipcorn met mayonaise duurt bij mij zo ongeveer 200 meter. Altijd hoop ik dat ik op dat kleine stukje niemand tegenkom. Een kipcorn met mayonaise eet je nou eenmaal het liefst in alle rust. Daarbij is er geen tijd voor afleiding. Niet alleen omdat het ding dan koud wordt. Ook omdat er precies na 200 meter een prullenbak staat. Daar moet het bakje in. De volgende prullenbak staat namelijk honderden meters verderop en zonder kipcorn erin is zo’n bakje verworden tot een troosteloos stukje materie. Daar wil je al helemaal niet mee gezien worden.

Gelukkig is er op dit tijdstip doorgaans bijna geen mens op straat. De januariwind waait zonder iets te vragen voorbij en winkeletalages oordelen niet. Dat is fijn. In huiskamers brandt wel licht, maar gordijnen en luiken zijn gesloten. Mensen kijken televisie of zijn bezig met het opstellen – of toch alweer doorstrepen? – van goede voornemens. Daartoe behoort deze snack uiteraard niet. Al helpt het om jezelf te vertellen dat af en toe zondigen best mag als het je motiveert om op andere momenten beter op je voeding te letten. Hoe dan ook: niemand ziet het.

Op één van de zondagavonden kom ik halverwege de kipcorn met mayonaise toch een dorpsgenoot tegen. Die passeert mij rakelings op de smalle stoep, maar doet net of hij mij in het geheel niet opmerkt. Zou ik ook doen. Met mensen die op straat een kipcorn met mayonaise eten kun je het beste maar zo min mogelijk te maken hebben. Voor je het weet loop je zelf publiekelijk een kipcorn met mayonaise weg te werken. Moet je niet willen. Over dat punt ben ik al een tijdje heen. Het is een proces, enorm versneld door de omstandigheden. 

In een kipcorn met mayonaise tijdens de wandeling op zondagavond komt voor mij inmiddels alles samen. De horecasluiting (alleen afhaal!), de gesloten sportscholen (extra wandelen!), de zoektocht naar sociale momentjes (‘nog een fijne avond, Luuk!’) en de behoefte om iets te ondernemen waardoor de dag niet precies hetzelfde is als de vorige. En die daarvoor. En die daarvoor. Een kipcorn met mayonaise heeft het in deze tijden allemaal in zich. Het jaar is nog lang, maar voorlopig doe ik het ervoor. Al hoop ik dat uw hoogtepunt een stukje verder reikt.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant