Afbeelding

Column Oerend Smart - Gewoon bijzonder

Opinie

En dan zit je ineens op de Eerste Hulp van een Frans ziekenhuis. Midden in de nacht, in de stromende regen, over bochtige bergweggetjes reden we 60 kilometer naar het dichtstbijzijnde 'hopital'. Bijna twee uur onderweg. Aangekomen werden we vriendelijk geholpen. Na een paar uur bleek mijn vriend een acute blindedarmontsteking te hebben. Een operatie was onvermijdelijk. Verplegend personeel was heel vriendelijk en behulpzaam. Wij communiceerden in steenkolen-Frans en zij in 'Allo 'Allo-Engels. Af en toe aangevuld met Google translate. En veel glimlachen en verontschuldigingen over de gebrekkige kennis van het Engels. Terwijl wij juist degenen waren die geen Frans spraken.

Die week in het Franse ziekenhuis ben ik me nog bewuster van de Achterhoekse gastvrijheid. Anderhalf jaar geleden lag ik zelf in het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) in Winterswijk. Daar gelukkig geen taalprobleem. Er viel me wel iets anders op. Ook daar is het verplegend personeel heel vriendelijk en behulpzaam. Maar ze doen meer. Iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, van de schoonmaker tot de arts, geeft je een hand en stelt zich voor. Dat kleine gebaar maakt een groot verschil. In een ziekenhuis ben je overgeleverd aan andere mensen. Wat ontzettend fijn wanneer je dan gezien wordt als gast.

Op de site van het SKB staat te lezen: 'Eén van de kernwaarden van het SKB is dienstbaar. Dienstbaar staat voor: "denken vanuit de patiënt." Gastvrijheid en gastvrije zorg zijn onderdeel van deze kernwaarde en zijn verweven in ons denken en doen.' Uit ervaring kan ik zeggen dat dit geen loos begrip is. Het wordt echt ten uitvoer gebracht.

In de Achterhoek ervaar ik die gastvrijheid ook gewoon op straat. Mensen groeten elkaar. Gewoon zomaar. Ook wanneer je elkaar niet kent. Toen ik in Groenlo kwam wonen verraste me dit enorm. Ik voelde me direct welkom. Na een paar weken liep ik samen met mijn moeder op straat en zij vroeg verbaasd: 'Ken je hier nu al zoveel mensen?' Ik hoor het nu ook vaak wanneer ik mensen uit de andere delen van het land ontvang voor mijn werk. 'Ik word hier door iedereen gedag gezegd op straat!' vertellen ze verwonderd wanneer ze de deur binnen komen.

En wanneer je op straat tegen iemand opbotst of een onverwachte beweging maakt hoor je vaak een vriendelijk of geschrokken 'sorry' van de ander, terwijl die er vaak niets aan kan doen. In het Westen is een 'Hé, pleur op! Kijk uit je doppen.' een reactie die je eerder kan verwachten. En ik kan altijd enorm genieten van de boer die vanaf zijn trekker een hand naar me opsteekt wanneer ik langsfiets of wandel. De boer, die ik niet ken en die mij niet kent, die gewoon vriendelijk is.

Deze kleine gebaren, een onverwacht hallo, een opgestoken hand, 'sorry', maken dat je je ergens welkom voelt. Zelfs in een ziekenhuis, waar je liever niet komt. En zeker op plekken waar het mooi is, zoals in de Achterhoek. Dat wat wij heel gewoon vinden, is voor een ander, of wanneer je ergens anders bent, vaak heel bijzonder.

Linda Commandeur

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant