Kees Ruyter in Galerie Raben: meteen een klik

VORDEN - In Galerie Agnes Raben is zaterdag 25 maart een expositie geopend met werk van kunstenaar Kees Ruyter. Geometrische vormen voeren de boventoon.

Door Sander Grootendorst

Wat gaf de doorslag? De met een verfkrabber ingekraste tekening op een deur? De ontmoeting met Agnes Raben (“Een zeer gastvrije ontvangst, het klikte meteen”), aan het eind van zijn eerste bezoek, toen hij het tentoongestelde werk van goudsmid Karin Kortenhorst én de ruimtes waarin het was tentoongesteld al tot zich had laten doordringen? “Ik voelde: ik was verliefd”, zegt Kees Ruyter. Verliefd op de galerie.
Eindelijk had hij de plek gevonden waar hij zijn schilderijen graag wilde exposeren. Twee jaar nadat een bevriend Amsterdams makelaar had gezegd: “Ik wil je werk graag kopen, maar niet via de achterdeur. En ook liefst met een mooie lijst eromheen.” Zodra Ruyters kunst ergens werkelijk tot zijn recht zou komen, zou Pieter Joep van den Brink – de makelaar in kwestie – zijn portemonnee trekken. Van den Brink was er zaterdag aan de Nieuwstad in Vorden bij toen de expositie officieel werd geopend. Hij voegde de daad bij het woord, plakte rode stickertjes bij de twee schilderijen die hij op het oog had. Verkocht!

Uitzonderlijk dat je, geboren in 1955, je debuut kunt maken als exposerend kunstenaar. Ruyter bewoog zich niet als oudere man door de galerie, maar als jongeling, onvermoeibaar uitleg gevend aan ieder die dat wilde.

Hij heeft al een carrière achter zich, in de toegepaste kunst en als communicatieadviseur. Ontwierp bijvoorbeeld het logo van de Gay Games in 1998. Maar nooit ging het om vrij werk in de ware zin van het woord – nu wel.

Ruyter is een debutant met vaste hand. De vlakken en lijnen op het doek heeft hij in één keer aangebracht, zonder sjabloon of lineaal. Terwijl je met oppervlakkige blik zou kunnen vermoeden dat hij een computer aan het werk heeft gezet. Of dat het knip- en plakwerk is. Maar nee, de composities (‘tekeningen’, zegt hij zelf) ademen diepte. Het is geen design, het is ook niet zozeer “leuk voor boven de bank”, zegt bevriend kunstenaar Marc Renckens. “De geometrische vormen, de mooie verfhuid, ze vragen om echte aandacht.” En: het is wat het is. “Geen symboliek, mystiek of dramatiek.” Het werk heeft karakter van zichzelf. Dat is dan ook de naam van de tentoonstelling: Karakters. Die heeft specifiek betrekking op de kamer waar enkele op Chinese karakters lijkende schilderijen zijn opgehangen, maar geeft betekenis aan al het werk.

“En wat is dát daar? Nog zo’n rood stickertje?”, roept een bezoekster. Het blijkt een lieveheersbeestje dat rondkruipt op een omlijsting. Voelt zich thuis in de galerie, net als de kunstenaar, en diens partner Guido: in de galerie én in Vorden, het buitengebied, waar ze zijn komen wonen vanuit Amsterdam. “We hebben al snel buurt gemaakt, we wilden de mensen hier leren kennen”, zegt Guido.

Naast familie, vrienden en andere genodigden zijn de buurtbewoners bij de opening aanwezig. Onder wie Jacintha Rensen, de buurvrouw. Zij was het die de kunstenaar vorig jaar rondleidde door de galerie. En dankzij haar ontdekte Kees Ruyter de deur. Een Iraanse vluchteling, die in huize Raben kwam helpen schilderen, begon figuren in het hout te krassen: vluchtelingen, lotgenoten. Ruyter: “Wat is dát?! riep ik uit toen Jacintha de deur had geopend en we de tekening zagen. Ik dacht: dit is andere koek. Hier wil ik zijn.”

Uiteraard liet Agnes Raben de deur nooit meer overschilderen. Hij maakt als vanzelf onderdeel uit van elke expositie. Die van Kees Ruyter is nog te bezichtigen tot en met 7 mei.

galerieagnesraben.nl