Smederij Oldenhave dingt met groot project mee naar Nationale Staalprijs

Renovatie van 122 jaar oude perronkap van station Driebergen-Zeist

Door Jan Hendriksen

VORDEN - De renovatie van de perronkap van het NS-station Driebergen-Zeist heeft Smederij Oldenhave in Vorden een nominatie opgeleverd voor de Nationale Staalprijs. Het grote project werd onlangs afgerond.

De Nationale Staalprijs is een prestigieuze Nederlandse prijs die eens per twee jaar wordt uitgereikt. “Als bedrijf zijn we heel trots dat wij aan dit mooie project hebben mogen meewerken en dat het genomineerd is voor de Staalprijs”, aldus Erik Oldenhave. In oktober zullen tijdens de Nationale Staalbouwdag de winnende projecten bekend worden gemaakt. 

Monumentaal
Station Driebergen-Zeist is vernieuwd. De monumentale perronkap uit 1900 moest daarbij behouden blijven en voor de nieuwe situatie worden verlengd en verbreed. Daarom moest er een nieuwe constructie worden toegevoegd die de oude kap min of meer omarmt. Vanuit zowel constructieve als esthetische overwegingen bleven deze kappen los van elkaar staan.
Doordat er een stationsplein onder de perrons was gebouwd werd het nieuwe tussenperron als vrijdragende staalconstructie uitgevoerd en opgelegd nabij de ondersteuningen van de naastgelegen betonnen sporenbakken. Ook werd een liftschacht toegevoegd die een deel van de uitbreiding van de perronkap ondersteunt.
De monumentale kap was 70 meter lang met een breedte van 6,25 meter en was opgebouwd uit T-vormige spanten met daartussen (bij de kolommen) langs-spanten in de vorm van een vakwerk. Op de spanten lagen gordingen uit Z-profiel. Bij aanvang van de opdracht werd een opname van de werkzaamheden gemaakt met de stukken voor de demontage.

Tegenvallers
Aanvankelijk leken de benodigde herstelwerkzaamheden mee te vallen. Maar bij nader onderzoek kwamen diverse andere problemen aan het licht, zoals het gebruik van Chroom-6 houdende verf op het grootste deel van de constructie. Ook bleken alle tien staanders volgegoten te zijn met beton. Tussen het beton en het staal was vocht gekomen, met corrosie als gevolg. Ook waren hierdoor onderdelen onbereikbaar voor schuur- en schilderwerk.
“Daarom was er geen andere optie dan het demonteren van de staanders en het uithakken van het beton. De staanders zaten tot onderaan de voet vol beton en waren er slecht aan toe wat betreft roestvorming. Op deze voet waren ook al extra stalen platen gelast om de zwakke plekken constructief op te vangen. Na een kleine 600 uur hakken waren de staanders uiteindelijk schoon genoeg om ze te stralen waarbij de onderdelen geheel werden ontdaan van alle resterende roest- en verflagen”, aldus Erik Oldenhave in een artikel op de website van de Nationale Staalprijs.

Nagemaakt
“Alleen de staanders konden gestraald worden, omdat op alle overige onderdelen Chroom-6 houdende verf zat”, schrijft Oldenhave in het uitgebreide artikel. “Dit mocht op dat moment volgens de regelgeving niet verwerkt worden en zeker niet worden verpoederd. Daarom zijn alle Chroom-6-houdende delen zeer nauwkeurig nagemaakt. Daarvoor zijn van alle originele onderdelen enkele afbeeldingen opgeslagen. Door de Chroom-6 houdende verf op de monumentale constructie moest een groot deel van de monumentale constructie worden gereproduceerd”, aldus Erik Oldenhave: “Daarom zijn de tussenliggers, de dakranden en de inwendige hemelwaterafvoeren nieuw. De onderdelen zijn nauwkeurig nagemaakt met exact dezelfde materialen en profielen die gebruikt zijn voor de originele onderdelen. De negen meter lange tussenliggers zijn geheel nieuw en compleet geklonken zoals voorheen.”