Basisschool De Garve raakt twee topkrachten kwijt

Directeur en intern begeleider nemen afscheid

Door Alice Rouwhorst

WICHMOND/VIERAKKER - Frida Meints en Babette Bijloo-Kaal nemen allebei afscheid van basisschool De Garve. Frida bekleedde de functie van directeur en Babette was werkzaam als intern begeleider (ib’er). Voor Frida voelt het door haar met de ratio genomen besluit toch wel een beetje als een rouwproces. Babette ziet het als een cadeautje dat ze geïnspireerd haar taak kan afsluiten. 

Bij beide vrouwen zit de liefde voor het basisonderwijs in het bloed. Gepassioneerd vertellen ze allebei over hun loopbaan en over de ontwikkelingen op hun basisschool. Hun missie is om binnen het Integraal Kind Centrum de kinderen van de Garve een uitdagend en divers aanbod te bieden, zodat de kinderen zelf de regie kunnen nemen over hun ontwikkeling in een omgeving waarin zij zich thuis voelen. “Groepsdoorbrekend onderwijs maakt daar deel van uit. Het biedt ruimte voor leren in eigen tempo en naar eigen behoeften. Helaas was corona een remmende factor op de ontwikkelingen om dit kindgericht onderwijs, waarin veel samenwerken belangrijk is, helemaal in te voeren. We hadden al zover willen zijn dat we nog maar twee groepen hebben, een onder- en bovenbouw die ingedeeld zijn naar niveau. Dat hebben we helaas nog niet helemaal gehaald, maar we zijn wel een heel eind op weg”, zegt Frida met enige spijt in haar stem.

Toekomstproof
Frida genoot haar opleiding aan de kleuterkweekschool in Groningen. Ze begon haar loopbaan in Assen en via Harpel Vlagtwedde kwam ze in 1994 in Hengelo (Gld) terecht aan de Piersonschool. Deze plek verruilde ze in 2014 voor het directeurschap aan De Garve in Wichmond. “Deze interconfessionele basisschool is een éénpitter en een vereniging. Het bestuur bepaalt in grote lijnen het beleid. De ouders zijn de leden van de vereniging en hebben stemrecht over het te voeren beleid. In die tijd ging het vooral over krimp op scholen. Prognoses die lieten zien dat leerlingenaantallen hard achteruit zouden gaan. Dat was bedreigend voor zo’n kleine school. De vraag die het bestuur zich stelde was of de school in de éénpittersconstructie mee kon met de nieuwe ontwikkelingen in het onderwijs.”
“Ik kreeg als opdracht mee om dat te onderzoeken en de school toekomstproof te maken. Ik kan nu stellen dat deze kleine school bestaansrecht heeft en dat we met het hele team in samenwerking met de ouders hebben bewezen dat we een moderne, volwaardige school kunnen zijn”, aldus Frida. “Dat ging niet vanzelf, maar inmiddels staan de neuzen allemaal dezelfde kant op en doen we het echt sámen. De leerlingenaantallen zijn wel wat gedaald, maar we hebben toch op dit moment negentig kinderen. Met een grote aanwas op onze kinderopvang kunnen we de krimp goed opvangen. Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn opvolgster, Susanne Basten, de ingeslagen weg verder gaat uitbouwen. Zij stapt in een rijdende trein”, zegt Frida bevlogen.

Rationeel besluit
Wat maakt het dat Frida niet zelf haar opdracht afmaakt? “Ik heb ooit gekozen om met kinderen te werken, maar ik voel me nu een boekhouder, een regelneef. Alle regelgeving, beleidsstukken, wachtwoorden, tokens, codes…. Ik kwam tot de conclusie dat ik op veel dagen geen kind meer zag. Dat voelde niet meer goed. Ik zit duidelijk niet meer op mijn plek. In de coronaperiode diende ik altijd aan te staan voor zaken die in mijn optiek niets met kinderen te maken had. Dit heeft het proces net een extra duwtje gegeven en heeft me doen besluiten om te stoppen. Dat is een met de ratio genomen besluit, maar de afgelopen tijd voelt het wel een beetje als een rouwproces.”
“Voor alle duidelijkheid: ik ga niet met pensioen, ik stop hier met deze functie. Ik zie wel wat er op mijn pad komt”, aldus Frida. “Misschien ga ik wel weer invallen in de wintermaanden. Daarnaast heb ik zelf nog een bedrijf waarbij ik leerkrachten, ib’ers en directeuren help, ondersteun en coach om hun eigen weg te gaan.” In haar vrije tijd is Frida als vrijwilligster betrokken bij verschillende initiatieven in haar dorp. Als oma heeft ze zin om deel te nemen aan kindgerelateerde activiteiten samen met haar kleinkind, zoals ‘Muziek op schoot’.

Een gerust hart
“Ik heb hier met heel veel plezier gewerkt. In de functie van directeur heb ik de kans gekregen om een wezenlijke bijdrage te leveren aan hoe in mijn ogen onderwijs moet zijn. Daar heb ik me met al mijn ziel en zaligheid voor ingezet. Ik zag en zie overal kansen. Die heb ik ten volle proberen te benutten. Door het éénpitterschap waren we heel wendbaar. Dat heeft grote voordelen. Inmiddels spreken we dezelfde taal, het team, de kinderen en de ouders. Het nieuwe onderwijsconcept is een gezamenlijk iets geworden. Ik laat het hier met een gerust hart achter”, besluit Frida.

Specialist in gedrag
Babette Bijloo-Kaal (62) stond vanaf haar negentiende voor de klas. Dat was in het westen van het land. Na een klein intermezzo van tien jaar om bij haar gezin te zijn, kwam ze als herintreder weer op de arbeidsmarkt. In Lochem heeft ze 31 jaar op een basisschool gewerkt. Ze merkte meer en meer dat haar hart bij het gedrag van kinderen lag. “Ik ben de opleiding voor IB’er gaan volgen bij Iselinge. Frida gaf daar les. Zo kennen wij elkaar. Na het afronden van de opleiding kwam ik als inval-ib’er heel toevallig bij De Garve terecht. Zo kwamen we weer op elkaars pad”, zegt Babette.
Frida interrumpeert: “Ik ken zoveel ib’ers en dat zij hier kwam was puur toeval. Ik zag al gauw dat ze hier naadloos paste en dat ze heel goed in haar vak was. Omdat ze ook een eigen praktijk heeft, is ze een specialist in gedrag. Ik dacht: ’Deze gaat niet meer aan de loop’. We hebben dan ook gauw haar tijdelijke benoeming omgezet tot een vaste.”

Vier jaar
Vier jaar is Babette betrokken geweest bij De Garve. Officieel werkte ze twee dagen, maar ze kwam als dat nodig was extra op een andere dag. “Want gedrag is niet altijd te plannen.” De Garve is een pedagogische school vertelt ze. “Dat betekent dat we werken aan een positief klimaat. Daarbij hoort ook gezond ruzie maken en het weer goed maken. Ook werken we met het begrip ‘Herstelrecht’. Fouten maken in gedrag mag, maar ieder mens heeft recht op herstel. Je mag je gemaakte fout herstellen. In onze groepen zitten vaak broertjes en zusjes. Daarbij geldt de afspraak: Wat thuis gebeurt blijft thuis, wat op school gebeurt blijft op school. Je neemt het niet mee naar huis. Hier ben je klasgenoten.” Veel tijd en energie heeft Babette samen met ouders in het lezen gestopt. “Daar scoort de school nu goed op. Wat we met lezen hebben bereikt, willen we ook met rekenen bereiken.” De betrokkenheid van ouders bij school vindt ze opvallend. “Niet alleen bij het lezen, maar bijvoorbeeld ook met de kerstviering. Het hele dorp doet mee!”

Stoppen in goede gezondheid
“Ik stop hier nu, omdat ik in goede gezondheid mijn prepensioen in wil gaan. Mijn man kon dat niet. Vandaar mijn keuze. Ik ervaar het als een cadeautje om hier te mogen stoppen. Ik sluit hier geïnspireerd iets af en ga thuis verder met mijn praktijk. Ik ben oma van drie kleinkinderen. Ik zie mezelf niet in een gat vallen. Ik heb genoeg te doen. Frida en ik stoppen niet met werken, wel met onze functie op de basisschool. We kunnen allebei nog iets betekenen,” vat Babette het pakkend samen.

Afscheid nemen
Op vrijdag 8 juli kunnen belangstellenden tijdens het pleinfeest afscheid nemen van Frida Meints en Babette Bijloo-Kaal. Dit vindt plaats van 14.00 tot 16.00 uur.