"Ik heb met plezier veel jaren in de
onderwijswereld mogen werken"
Wim Gudde neemt afscheid van De Kraanvogel
Door Jan Hendriksen
KRANENBURG - "Leren doe je overal, maar in het bijzonder op school. Samen met collega's, ouders en anderen heb ik op De Kraanvogel geprobeerd in te spelen op de specifieke mogelijkheden en behoeften van de schoolomgeving. We hebben die proberen te verrijken met aangepast onderwijs en lessen, met mooie speelplekken, met kampen, sportdagen, speurtochten, excursies, vieringen en bezoeken aan musea, met deelname aan allerlei plaatselijke activiteiten, met schooltuintjes en met onze inzet bij acties voor minderbedeelden. Zo kan onderwijs een aantrekkelijke en solide basis bieden en is het een prachtig instrument om bij te dragen aan de ontwikkeling en daarmee aan het welbevinden van grote groepen mensen. Ikzelf heb met plezier veel jaren in dat wereldje mogen werken." Met deze woorden besluit Wim Gudde het gesprek. Na een periode van 27 jaar vol enthousiasme en gedrevenheid als directeur van basisschool De Kraanvogel werkzaam te zijn geweest neemt Wim Gudde (65) afscheid om van zijn pensioen te gaan genieten. Ter gelegenheid hiervan biedt het bestuur van De Kraanvogel Wim Gudde vrijdag 30 oktober van 19.30 tot 22.00 uur een afscheidsreceptie aan in de gymzaal van De Kraanvogel.
Geboren op een boerderijtje woonde en werkte Wim Gudde de eerste 37 jaar van zijn leven in Nieuw-Dijk, een klein dorp in De Liemers. "Uit een onderzoek van de Stichting Gelderland voor Maatschappelijk Werk in 1960 bleek dat die streek in mijn jeugd tot de armste en minst ontwikkelde gebieden van heel Nederland behoorde. Dat gegeven heeft mijn leven in belangrijke mate bepaald. Al vroeg besefte ik dat goed onderwijs iedereen de mogelijkheid tot persoonlijke ontwikkeling kan bieden en daarmee de sleutel kan zijn tot een langer leven en meer gezonde jaren." Op school bleek Wim goed te zijn in taal en rekenen en met mijn geheugen was ook niet al te veel mis. De ULO was de hoogst haalbare vervolgopleiding. Omdat hij na het examenjaar nog steeds erg jong was mocht Wim naar de kweekschool in Arnhem. "In die tijd raakte ik ook betrokken bij het jeugd- en jongerenwerk dat in mijn woonplaats werd opgezet. Het was bedoeld om ontspanningsmogelijkheden te bieden en de sociale en culturele structuur van het dorp te verbeteren. In het land van de blinden is eenoog koning, dus al gauw kreeg ik een soort van voortrekkersrol toebedeeld." Tijdens zijn opleiding verdiepte Wim zich in zogenaamde gezinsactiveringsprogramma's, bedoeld om ontwikkelingsachterstanden bij heel jonge kinderen te bestrijden. Wim: "Daarvoor ging ik naar de juffen van de kleuterschool in mijn dorp om in overleg met hen en met ouders kinderen thuis te begeleiden en ouders handreikingen te bieden. Het bleek in veel gevallen te helpen. Aansluitend aan de stage bleef ik op mijn eigen oude lagere school werken als leerkracht van de groepen drie en vier. De aandacht voor leerlingen die het wat schoolse vakken betreft wat moeilijker hebben, is altijd gebleven."
Levend deel
Helemaal vergroeid met het dorp kreeg Wim het gaandeweg toch wel erg druk, zeker met een jong gezin. Eind 1987 ging hij daarom solliciteren en werd Wim benoemd aan De Kraanvogel. Natuurlijk verander je de aard van een beestje niet zomaar, dus al gauw was Wim ook in het Kranenburgse weer actief. "Binnen de school, die weliswaar nieuw maar met 37 leerlingen toch wel heel klein was, wilden we ons best doen zo goed mogelijk onderwijs te geven. Zeker ook voor de kinderen die net dat extra steuntje in de rug nodig hadden. Ik moest me verdiepen in het onderwijs aan een combinatiegroep 6/7/8 en directeur zijn.
We wilden met de school ook een levend deel van de plaatselijke gemeenschap vormen. Zo speelden we bijvoorbeeld onze rol bij plaatselijke aangelegenheden als de aanleg van het fietspad langs de Ruurloseweg en de oprichting van een peuterspeelzaal," zo blikt Wim terug op zijn eerste jaren in Kranenburg. De voetbalclub naast de school en andere organisaties deden een beroep op hem en soms vond hijzelf dat er iets op poten gezet moest worden zoals ontmoetingsmogelijkheden voor leerlingen die de basisschool hadden verlaten en in veel verschillende richtingen uitstroomden. Dankzij de hulp van heel veel ouders en anderen hebben de inspanningen tot mooie resultaten geleid. Het fietspad en de peuterspeelzaal kwamen er, andere verbeteringen in en rond de school volgden, het aantal leerlingen groeide en dankzij de steun van gemeente, sponsoren en een heel leger vrijwilligers werden een gymzaal, een vierde en een vijfde leslokaal en andere verbouwingen gerealiseerd.
Verstandhoudingen
Wim: "We konden veel leerlingen extra begeleiding bieden en we vingen vier jaar lang kinderen van vluchtelingen op die destijds gehuisvest waren in het voormalige klooster. Tegelijk lukte het, gemeten naar de resultaten op de eindtoets van het Cito, 25 jaar onafgebroken boven landelijk gemiddelde normen te presteren. Daarnaast denk ik dat de school voor 'Kranenburg en omstreken' zoals de officiële titel luidt, heeft bijgedragen aan goede verstandhoudingen in het algemeen en zeker aan die tussen de verschillende buurtschappen. Helaas is het me niet gelukt de periode helemaal af te maken. Na het overlijden van onze dochter Marije en een anonieme aantijging van enkele ouders raakte ik de regie kwijt en kwam ik onder behandeling van GGNet. De bedrijfsarts achtte een herintrede daarna niet meer zinvol. Gelukkig heb ik de zaken nu wel weer een beetje op de rit."
Naadloos
Natuurlijk is het onderwijs in al die jaren veranderd, het beweegt mee op de golven van de maatschappij. "De wereld bleek echter veel groter dan de grenzen van Nieuw-Dijk en aan dat goede geheugen heb ik nog maar weinig, want de eerste de beste smartphone hoest meteen elk gewenst feitje op. Maar onderwijs blijft ook een beetje hetzelfde: 'Weer samen naar School' en 'Passend Onderwijs' sloten en sluiten vrijwel naadloos aan bij mijn studie destijds en bij datgene wat ons op De Kraanvogel altijd al voor ogen stond."