Carnavalvlieders

Nee, het was absoluut niet de bedoeling om de drukte van het carnaval te ontvluchten. We wilden er gewoon een weekje met z'n tweeën tussenuit. Even uit de sleur van alledag, lekker wandelen, frisse lucht opsnuiven, die paar boeken uitlezen waarvoor we al weken lang geen tijd konden vinden. Kortom: niks hoeven en lekker van de rust genieten. Dat we ook voor het eerst sinds vele jaren de carnavalsoptocht in ons dorp zouden missen, daar kwamen we pas achter nadat we geboekt hadden.

Het was een vakantie dicht bij huis. In Bad Laasphe, een stadje in het zuiden van het Sauerland. Al kregen we van de inwoners daar te horen, dat ze eigenlijk helemaal niet in het Sauerland woonden, maar in het Wittgensteiner Land. Ach, het was daar waarschijnlijk net als bij ons. Sommige inwoners van het Montferland of Zutphen beweren ook dat zij niet bij de Achterhoek horen. Als 'echte' Achterhoeker (zij het met Twentse roots) haal ik dan maar mijn schouders op.
We hadden (op aanraden van mijn zus) gekozen voor het uit tal van aanbiedingen zeer bekende hotel Am Fang. 'All inclusive', dus natje en droogje inbegrepen. Niet overdreven luxe, maar gewoon 'good van etten en drinken'. En wat ons vooral aansprak: met een zeer ruime en comfortabele lounge, waar je 's avonds heerlijk rustig kon lezen.
Nou ja, de eerste avonden tenminste. Want terwijl het hotel bij onze aankomst voor hooguit twintig procent bezet was, stroomde het op vrijdag en zaterdag helemaal vol. Alle 87 kamers waren dat weekend geboekt, vertelde het personeel. De reden van die plotselinge toevloed van gasten? Ook in Limburg en Noord-Brabant (ik dacht altijd, dat men daar het carnaval in de genen heeft) wonen mensen die een gruwelijke hekel hebben aan 'Vasselaovond'. Ons hotel zat dus vol met 'carnavalvlieders'.
Het was meteen uit met de rust. Het lawaai in Oeteldonk en Kielegat kan onmogelijk harder zijn geweest dan het geluid dat onze mede-gasten in lounge en eetzaal produceerden na inname van forse hoeveelheden bier en wijn (ook 'inclusive'!).
Maar de allerergste overlast kwam tot mijn grote schrik niet van deze zuidelijke medelanders, doch van een andere groep. Vijf mannen en zes vrouwen, die zoveel lawaai maakten dat het er wel vijf keer zoveel leken. Het was, alsof ze meteen het hele hotel overnamen. Aan hun dialect kon ik horen dat ze uit het oosten des lands kwamen. Maar waar precies? "In ieder geval niet uit de Achterhoek, dat kan gewoon niet", sprak mijn lief, die bij tijd en wijle knap chauvinistisch kan zijn. Dus noemden we ze aanvankelijk maar 'die Tukkers'. Tot we beseften, dat we daarmee onze Twentse buren tekort deden. Meer op basis van gedrag dan van hun dialect doopten Dus doopten we ze (op basis van hun gedrag, niet van hun dialect) maar om tot 'dat huttenvolk'.
Hoe dan ook, rustig zitten lezen in de lounge zat er niet meer in. Gelukkig hadden we een zeer ruime, comfortabele kamer. Een van alle gemakken voorziene suite van vijftig vierkante meter, waarin we ons met een drankje uit de hotelbar konden terugtrekken om te lezen en tv te kijken. Zo werd het toch nog een leuke en redelijk rustige vakantie.
'Huttenvolk' kun je altijd en overal tegenkomen. Dus is het best mogelijk, dat we nog een keer naar Am Fang in het Wittgensteiner Land gaan. Maar nooit meer rond Vastenavond. Want de feestvierders in ons eigen dorp maken minder lawaai dan die carnavalvlieders uit het Zuiden.