Net als hier
"Je bent nog lang niet jarig", zucht de bankrekening. "Het is allesbehalve feest", kreunt de agenda en "Er is weinig te vieren", klagen de vooruitzichten. De zon schijnt een ballon op de keukenvloer en in de voortuin imiteren tulpen regens van confetti. Er komt een jongetje voorbij dat zijn neus feestelijk, onbevangen in een eenzame narcis steekt en er danst bloesem door de lucht. Morgen zingt onze baby ons opnieuw wakker in fonetisch euforisch en dan is het alsnog alsof we jarig zijn, net als de Koning.
Vanuit zijn thuiskantoor zit hij met zijn iPad op de juiste werkhoogte in zijn koninklijk isolement. Vaak vraag ik me af of de kleur van zijn gezichtshaar een ode is aan zijn afkomst, maar vaker nog hoop ik dat ook zijn werk en gedachten onderbroken worden door drie meisjes met verhalen en vragen. Net als hier, wanneer het gezinsgeluk de agenda onderbreekt en boven alles uitstijgt. Zodat ie het landsbelang even opzij schuiven durft, omdat het bordspel anders niet genoeg ruimte op de eetkamertafel vindt. Soms wens ik mij zijn schatkist, om uit te delen. Maar vaker nog wil ik niet met hem ruilen.
Ik vind het een geruststellend idee te bedenken dat ie deze week wakker wordt gezongen met cadeautjes, wellicht nog net op tijd bezorgd of met een zelfgemaakte tegoedbon beloofd na vertraging vanwege drukte. Dat ie daarna - net als hier - zijn huispak aan mag schieten omdat er geen luxe touringcar te wachten staat, geen menigte met ontbijtkoek aan touwtjes, geen kinderen met dansjes, geen maatpakken in jute zakken, geen liederen op maat, geen rood, wit, blauw op straat.
Want er zullen dit jaar geen gezinnen achter kleedjes staan. Er zijn geen zolders leeggeruimd om deze vervolgens uit te stallen voor voorbij schuifelend volk op zoek naar parels en aanvullingen, elpees van weleer en ongeveer complete puzzels. Er lopen geen meisjes rond met knuffels voor een kwartje en er hangen geen ontstemde violen onder kinderkinnetjes. Er staat nergens een burgemeester met versierselen om de nek te verhalen over zijn of haar gemeente en hoe trots ze daar zijn de jarige te ontvangen. Want de jarige is thuis.
Waar er hopelijk zelfgemaakte taart is met oranje fondant en dat ie dan zelf mag kiezen wat er 's avonds op het menu staat en dat dat gewoon aardappels met jus zijn, net als hier. Dat ie handenwringend van gezelligheid aanschuift en zich nog nooit zo jarig heeft gevoeld. En dat tijdens het toetje één van de slingers naar beneden dwarrelt omdat ie niet goed bevestigd zat. En dat ze die slinger dan gezellig laten hangen en er nog een week omheen lopen. En dan hoop ik dat ook hij - na een avondje Monopoly met een bakje chips - tevreden gaat slapen; eerst knus richting zijn lief en daarna rug aan rug, omdat dat nu eenmaal lekkerder ligt. Net als hier. Want wij zijn - net als daar - de Koning te rijk.