Ajuus corona
2020, toen ’t nog jong was, zag er veelbelovend uit.
Ieder zou het beter krijgen, delen in de welvaartsbuit.
Maar, helaas, toen kwam corona, ook wel COVID-19.
Die bracht ziekte, dood, ellende, chaos niet te overzien.
Goddank stonden Mark en Hugo, Jaap van Dissel ook daarbij,
ferm als rotsen in de branding der geplaagde maatschappij.
Zij bepaalden voor ons landje wat er niet kon en wat wel.
Zwaar gelag voor heel veel mensen, al begrepen die het wel.
Geldt niet voor recalcitranten met complottentheorie;
wat er ook centraal bepaald wordt, altijd protesteren die.
Maar de allermeeste mensen volgden regels wel gedwee;
werden er op langere duur vaak wel wat nonchalanter mee.
Gelukkig gloort aan ’t eind der tunnel nu dan toch een sprankje licht.
Vaccins zijn, zegt men, in aantocht, als happy end aan dit gedicht.
Nu blijft ’t zaak stug vol te houden; alles doen zoals het moet.
Dus afstand houden, drukte mijden, handen wassen vaak en goed.
Coronaplaag die ’t mensdom tartte, miljoenen mensen dood injoeg,
is zijn greep aan het verliezen. Hoera! Straks weer naar de kroeg!
Even nog diep ademhalen en houd vol nu allemaal.
Coronachaos loopt ten einde; alles wordt straks weer normaal.
Heerlijk toch om te bedenken wat er dan weer mogelijk wordt:
handen schudden, knuffelen, zoenen, ja, dat mag weer binnenkort!
Weer met vrienden en familie samenkomen, echt heel fijn.
In ’t zicht der haven dit verknallen zou toch sneu en jammer zijn.
André van Alphen
Hengelo Gld.