Het gouden echtpaar Maarya en Marcel Leferink. Foto: Rob Schmitz
't Leven van Marcel Leferink en zijn Maarya kleurt weer goud
VORDEN - Eind november waren in de Margrietlaan in Vorden de feestmaandversieringen te zien. De lampjes aan de vlaggenmasten van de huizen schitteren in deze donkere dagen.
Door Henk Klein Holte
De versieringen aan Margrietlaan hebben volgens Marcel Leferink de vorm van een treurwilg. “Maar ze brengen wat licht in deze donkere coronatijd”, vindt hij. Samen met zijn vrouw Maarya is de oud-voorzitter van de Vordense Ondernemers Vereniging verantwoordelijk voor deze sfeervolle aankleding. “Wij waren op 27 november precies vijftig jaar getrouwd en een feest geven zat er helaas niet in. Maar we wilden wel wat doen en toen ontstond dit idee.”
Leferink legt uit waar het vandaan komt. “Normaal gaan we ieder jaar met onze dochter een paar dagen naar Valkenburg. En dan van daaruit een dagje naar de kerstmarkt in Aken. Helaas zat dat er ook niet in dit jaar. Maar we zagen op de terugweg in Gulpen eens een straat waar alle huizen een lichtjeskerstboom aan de gevel hadden hangen. Die versieringen zijn we eens gaan opzoeken op het internet omdat we het zo’n mooi gezicht vonden, maar die dingen waren groot, tussen de 1,50 meter en 1,80. Daar hadden ze ze op de tweede verdieping opgehangen en dat zag er dus prachtig uit. Maar hier in de straat wonen over het algemeen ouderen en de huizen zijn lager, dus die versiering past hier niet.”
Leferink vervolgt: “Maar toen we op zoek waren naar iets leuks in verband met ons huwelijksfeest kwamen we deze kleinere versieringen tegen, die hier beter passen.” Deze werden vervolgens aangeschaft en half november opgehangen. “We hebben geweldig leuke reacties gehad van de buren: ‘Wat een mooie sfeer in de straat. Dat allemaal vanwege het gouden jubileum van Marcel en Maarya Leferink. Een hele tijd.'
“Het gaat snel voorbij, vijftig jaar”, zegt Leferink. “We hebben het wel een beetje gevierd hoor, in kleine kring. Met een paar buren. Compleet met toespraken, een prachtig gedicht, versiering met vlaggetjes en een mooi geschenk.” Dat leverde overigens nog een paar dagen quarantaine op, want een van de buurvrouwen werd korte tijd later positief getest. Leferink, ras-positivo, liet het maar over zich heenkomen. “Ja, joh. Wij hebben een grote tuin. Dus je zit niet helemaal opgesloten, dat was best te doen in ons geval. Het ergste was dat ik niet naar mijn zus kon. Die wordt volgend jaar negentig.”
Voorzichtiger
Dochter Caroline (43) is psychotherapeut in Utrecht. Ze komt nog regelmatig naar haar ouders in Vorden. "We hebben haar geadopteerd. We zijn heel close. Nu met corona zijn we wat voorzichtiger. Als ze bij ons op bezoek is geweest maakt ze zich zorgen om ons. Dan belt ze: ‘Jullie zijn toch niet ziek geworden?' Welnee joh, stel ik haar dan gerust. We zijn toch steeds voorzichtig; we houden afstand en wassen vaak onze handen, we houden ons aan alle regels.”
Leferink vermaakt zich nog prima, onder meer met zijn hobby muziek. Hij speelt piano en is vorige week begonnen met accordeonles. "En mijn vrouw vindt het nog heerlijk achter de naaimachine mooie dingen te maken. Bij een zwaar motorongeluk, tien jaar geleden, toen we op de terugreis waren vanuit de Eifel, liep ze zwaar beenletsel op. Er volgde een zware revalidatie, maar ze is gelukkig goed opgeknapt. We stijldansen weer, iedere donderdag. En dat gaat weer steeds beter. We zaten een tijdje op zilver maar nu zijn we zelfs weer terug op ons niveau, goud!”
Net als met het huwelijk én de prachtige lichtjes in de straat, tweehonderd gouden lichtdruppels op ieder huis.
