2020
Een appje van de buurman: de Meilandjes staan in het dorp. Het is de laatste week van februari, een paar dagen voordat corona zich officieel in Nederland meldt. Van afstand houden is nog geen sprake. We mogen elkaar nog een hand geven. Mondkapjes dragen ze alleen in verre landen. Een lockdown in Nederland is ondenkbaar en het woord ‘quarantaine’ is hooguit een puntenpakker in Scrabble.
Ik spring de fiets op. Een eerste reactie van de tv-familie op hun komst naar Hengelo, die moet ik hebben. Een paar weken eerder druppelt het nieuws binnen. Ik sta in de sportschool, die is dan nog open. We kunnen nog historische dorpsplaatjes ruilen. Er is nog stratenvolleybal. Vrienden proosten in de kroeg. Barman Nick van café De Tol in Zelhem tapt zelfs bijna de beste biertjes van Nederland.
Op de dag dat de ellebooggroet z’n intrede doet, maken we kennis met de hernieuwde versie van het Hengelose volkslied, gezongen door Mark Willems. Voor heel veel blijkt een alternatief te verzinnen. Geen feest ter ere van de 96ste verjaardag van opa Jan, wel een serenade voor zijn appartement. Geen Keijenborgse kermis, wel strandballen in het geel en blauw, de kleuren van de plaatselijke schutterij.
Het lijstje van afgelastingen is eindeloos. Geen Koningsdag. Geen wegrace. Geen musical voor groep 8. Geen Zwarte Cross. Wat kan er dan nog wel? Fietsen bijvoorbeeld. Dat doen Henk en Gert – buurmannen van boven de 90 – bijna elke dag. De populariteit van wandelen en hardlopen groeit. Voetballen kan dan weer wel, dan weer niet. Dat geldt ook voor zwemmen. Elk baantje voelt als een geschenk.
De Vordense Sinterklaas drive-through haalt het landelijke nieuws. Het is sowieso het jaar van bezorgdiensten en drives. Het jaar ook waarin verpleeghuisvlogs een inkijkje geven in het leven van de alleroudsten. Het jaar waarin de viskraam in Vorden op z’n plek mag blijven staan. En het jaar waarin het kerstpakket anderhalve meter lang is.
Het bezoek van Martien, Erica en Maxime gaat die februarimiddag als een lopend vuurtje door Hengelo. Een tienermeisje staat op badslippers in de kou, het bewijs dat ze razendsnel het huis uit is gevlogen. Even later staat ze met een paar vriendinnen met de familie Meiland op de foto. Het is een gezellige groepsfoto waarvan we een maand later met z’n allen zouden roepen: ‘Afstand houden!’
De reactie van de Meilandjes op hun nieuwe thuis? Die is al in februari vol lof. De afleveringen van Chateau Meiland vormen later in het jaar een mooi stukje promotie voor Hengelo en de Achterhoek. Het groen, de weilanden, de wandelpaadjes, de frisse lucht, de ruimte, de rust; het is hier allemaal. Voor ons geen nieuws, al zijn we dat alles dit jaar wel meer dan ooit gaan waarderen.