Paul Harmelink van Welkoop Vorden en Matthias Wibier onthulden de tjokvolle kruiwagens met zaden en gereedschap voor de schoolmoestuin. Foto: Alice Rouwhorst
Rekenen, lezen, schrijven en
moestuinieren
Leerlingen Dorpsschool leggen moestuin aan op het schoolplein
Door Alice Rouwhorst
VORDEN - “Wat hebben jullie hard gewerkt en wat een mooi resultaat in zo'n korte tijd”, prees Marit Ranzijn ‘haar’ kinderen van de Dorpsschool Vorden. Van elke groep mochten twee leerlingen donderdagmiddag een begin maken met de aanleg van een heuse moestuin op het schoolplein.
Alvorens de schop letterlijk de grond in ging kregen alle leerlingen en leerkrachten van de basisschool eerst het nieuwe tuinmateriaal te zien. De medewerkers van Welkoop Vorden waren zo enthousiast over het initiatief van de Dorpsschool dat ze met alle (moestuin)liefde hielpen bij het uitzoeken van de juiste spullen en de school zelfs een kruiwagen schonken. Daarom kreeg Paul Harmelink van Welkoop Vorden de eer om samen met Matthias Wibier uit groep vijf/zes de twee lakens te verwijderen die over de vrolijk gekleurde kruiwagens lagen.
De blauwe en roze kruiwagens zaten bomvol klein en groot tuingereedschap, verschillende maten en kleuren tuinhandschoenen, zaden voor groenten, kruiden en bloemen, kweekkasjes, pootaardappelen, kniekussens, gieters en nog veel meer. De uitgekozen kinderen hadden heel veel zin om te beginnen. Onder leiding van twee net zo gemotiveerde moeders, Chantal Wibier en Marriëtte de Lange, begonnen ze met het omspitten van de meterslange grondstrook naast de school. “Eindelijk kan ik in deze coronatijd wat doen voor de school”, zegt Marriëtte blij. “En dan ook nog in de buitenlucht. Heerlijk.”
Werkend leren
Vele handen maakten licht werk. In een mum van tijd was de grond van onkruid en stenen ontdaan en omgezet. Tuincompost werd vakkundig verdeeld over de gemaakte vakken nadat de zakken met een ferme steek van de schop waren opengemaakt . De grond werd verder verrijkt met een klein laagje mest. Een regenmeter vertelt de kinderen straks of de plantjes straks nog extra water uit de regenton nodig hebben.
Al werkend leerden de kinderen dat pieren in de grond een goed teken zijn voor de moestuin, deden ze aan rekenen omdat ze vier gelijke vakken moesten maken en weten ze nu het verschil tussen een tuin- en een bladhark. Naast deze kennis leren de kinderen door het moestuinproject samen te werken, te overleggen, taken te verdelen en klusjes in de juiste volgorde te doen. “Als het straks oogsttijd is kunnen de kinderen de vrucht of groente doorsnijden om zo te ontdekken wat er binnenin zit of ze kunnen het verwerken in een soepje of klaarmaken als rauwkost. Of misschien verkopen we een deel wel om de zaden voor volgend jaar te bekostigen", antwoordt Marit op de vraag wat er met de oogst van de moestuin gedaan wordt.
Enthousiast aan de slag
Omdat er nog vorst werd verwacht, werd er nog niets ingezaaid. Dat is een klus voor het volgende groepje moestuinierders. Aan de hoeveelheid en diversiteit van materialen zal het slagen van een mooie, goedgevulde schoolmoestuin niet liggen. Ook niet aan het enthousiasme van de kinderen. Ze genoten duidelijk van het buiten werken. Gijs uit groep twee en Levi uit groep zes waren met z’n tweetjes fanatiek bezig. Ze vertelden dat ze beiden thuis in de tuin helpen. Dat verklaarde hun kundige en snelle werk.
Talentontwikkeling
Marit: “Binnen onze Daltonvisie past het ontwikkelen van het individuele talent in een rijke leeromgeving. Daarom zijn we afgelopen zomer gestart met het talentlokaal. Daar bieden wij programmeren, handvaardigheid, handwerken, constructie en techniek aan. Door de coronacrisis hebben we het werken in het talentlokaal nog maar mondjesmaat kunnen opstarten, want we kunnen binnen geen gebruik maken van vrijwilligers, zoals (groot)ouders die de kinderen begeleiden. Ook kunnen we niet naar omliggende zaken gaan, zoals de fietsenmaker, het hotel of de boekwinkel om onze leeromgeving uit te breiden."
"Wat wél kan, is buiten dingen ondernemen. In dat kader zijn we vandaag gestart met het opzetten van deze schoolmoestuin. In een korte tijd hebben zich al vier ouders aangemeld als vrijwilliger om het project te begeleiden. Twee van hen zijn vanmiddag aanwezig. We hebben geen strak plan hoe we het gaan doen. Het is voor iedereen een kwestie van ontdekken en experimenteren. De praktijk bepaalt de les. We hopen dat we de kinderen met het werken in de moestuin liefde en respect voor de natuur mee kunnen geven”, aldus Marit.
