Met het uitzicht op een zonnige stad denkt Eva terug aan de druppels op het tafelblad.

Terras

Ze dragen glimlachen en sjaals,
dansen zittend
op het ritme van de
klokken aan de rand
van het marktplein;
een epicentrum
van verregend
en herenigd zijn.

Waar kuchwindschermen worden,
parasols paraplu’s,
dekentjes voor
zonlicht doorgaan
en rijen allerminst
neerslachtig
in de neerslag staan.

Door weer en wind
stralend gezind,
poncho proostend op
het einde van gemis;
wat hier verzopen
zoveel beter smaakt
dan aan een terras
dat van henzelf is.