Huiskamer
Ergens tussen het openwaterzwemmen, de afvalkoers en de keirin valt bij ons thuis de glasvezelverbinding uit. Geen internet en ook geen televisie – ten tijde van de Olympische Spelen minstens zo belangrijk. Ineens voelt Tokio echt als de andere kant van de wereld. Aan de stroom van medailles komt abrupt een einde. Veroorzaakt door een KPN-storing, die naar verwachting de hele ochtend zal duren.
Een paar weken terug was er ook al zo’n storing, met dat verschil dat ons adres toen net buiten de boot viel. Het was die dag opvallend druk tijdens de wandeling, veel thuiswerkers hielden een gedwongen pauze. De supermarkt was even dicht. Het gezondheidscentrum was donker. Waar die dag het halve dorp er last van had, blijkt de storing nu heel lokaal. Er is maar een handjevol lotgenoten te vinden.
Ik ga op zoek naar een troostende cappuccino, hoop op een terras met goede wifi en kom uit in Vorden. Bij de keuze tussen een appelrondo, monchoutaart en een brownie vergeet ik spontaan goud, zilver en brons. De oudere meneer en mevrouw naast mij – zouden zij ook landkaarten op fietstassen openvouwen? – zijn weinig eensgezind. Hij kiest appel. Zij kiest monchou. Ik zie nergens een brownie.
Het is sowieso nog rustig op het terras. Er zitten twee zakenmannen en één wielrenner met een mooie fiets. Bij het afrekenen val ik met mijn neus in de boter. Het pinapparaat staat binnen naast een huiskamersetting met een televisie. Hier geen storing, maar haarscherpe beelden vanaf de wielerbaan in Japan. Ik bestel nog een cappuccino, laat me in een veel te fijne fauteuil vallen en wrijf me in de handen.
Van Shanne Braspennincx weet ik niet veel, behalve dat ze Nederlandse is en dat ze in de finale van de keirin staat. Die komt zo. Eerst een klein praatje met de gastheer. De televisie staat hier wat verscholen in een wandmeubel. Er kunnen luiken voor zodat het beeld wanneer er hier mensen zitten te eten niet alle aandacht opeist. Bij momenten kan de televisie aan, nu bijvoorbeeld. Ik vind het goud.
De keirinfinale, met zes in de baan, starten achter een gangmaker, de eerste aan de finish wint. Hup Shanne! De race verloopt uitstekend. Ze ligt vierde. Ze ligt derde. Ze komt naar voren! Ze ligt voorop! Ze houdt het vol! Ze wint goud! In gedachten roep ik ‘Ja! Jaaa! Jaaaaa!', maar ik houd me in. Hier wel. Thuis was de hele buurt op de hoogte geweest. In Tokio vliegen mensen in oranje shirts elkaar in de armen.
Terug in Hengelo is de verbinding hersteld. De andere kant van de wereld komt ook in onze huiskamer weer binnen. Na 36 Nederlandse medailles en ontelbaar veel bijzondere verhalen - wat als dat plankje er gewoon had gelegen? - is het zondag alsnog afgelopen. De sportzomer zit erop. De televisieluiken in de Vordense huiskamer kunnen dicht.