Aangifte
Twee getuugen moj met brengen vrogger aj un kind angavven. Aj in sommige geboorteaangiften kieket dan völt ow op dat de gekste leu getuuge bunt. Ne zadelmaker oet darp is getuuge bi'j de angifte van un kind geboren hier vlak an de grenze. Zee maket mi'j neet wies dat den dat kind e'zene hadde. Of ne politieagent of een kleermaker. Maor zo genk dat, zee grepen der in darp eene bi'j 'n arm en vrogen um offe neet effen met wol gaon umme un kind an te gewen. Wi'j heb ne jongen zönne. De meesten gengen met umme te tekenen en gengen dan naotied effen met nao'n café umme der eene te drinken. Of twee....en dan nog un paar umme ut af te learne. De meeste vaders wazzen wol zo verstandig umme den kastelein in te fluustern" doo mi'j maor water maor laot de andern drinken zovölle at ze wilt." Aj toch zonne mooie jongen zönne heb moj neet te krenterig wezzen.
Zo ok met de geboorte van Gerriet. Hee leep altied te pronken met dree veurletters. G.J.M. Gerrit Jan had zien grotvader e'hetene maor hoo kwamme in vredesnaame an dee M? Eigenlijk was ut heel simpel. Tonne geboren was had zien vader de beide naaste naobers met e'nomm'ne as getuuge. Anders stonnen ze ok altied veur ow klaor en noo met dizze bezundere gebeurtenisse koj ear dat neet ontnemmen. Zee wollen der meteene ne mooien morgen van maken. Zee hadden ut kind ok eerlijk e'zeene dus daor was niks mis met. Maar onderweg kwammen ze langs un café en ut was misschien wal verstandig umme der al vaste eene te nemmen, of twee kon ok. Noo ze toch eenmaal binnen wazzen kon dat joo net zo good. Vear an in darp hadden ze altied 'n angang en umrne den noo veurbi'j te gaone was natuurlijk dom. Den mos toch weten datte ne jongen zönne hadde. Den kastelein begon der al met umme der eene te gevvene.... Dat was natuurlijk neet gek. Ton begonnen de beide getuugen ok te tractearne. 't Was toch mooi dat ze met moggen en zo vaake kwammen ze neet in darp. Ton op ut gemeentehoes an, maor daor vlak teggenovver was ok un café, daor kannen ze joo mooi de fletse too zetten.
Effen nao binnen urn ut te zeggen dan kwammen ze straks wal effen an. Woj der noo neet effen eene..........Noh jah vooruit dan....En ton endelijke nao't gemeentehoes. Ut was neet zo dat ze der arg van opkeken, dee ambtenaren daor. Den kearl halen un groot book veur'n dag en begon te schrieven . Zee worden der luk stille van, dree paar ogen keken de krasende penne nao hoo dat ding eare op schreef. En ton kwam ut veurnaamste, hoo den kleinen jonge heten.?? Tjaa, potverdikke, hoo zolle ok al wear heten? Den vader wreef zich is onder'n nözze, keek de naobers is an: Vannacht hew ut der nog ovver e'had...? Den ambtenaar keek is in ut nog maagdelijke trouwbeuksken en zea: Motte neet nao Grotvader heten? O gut jao, nao vader, Gerrit Jan. Maor zea ton den naasten naober den nao ne andere karke genk: Maria mot der ok bi'j, dat is bij uns in de familie'altied zo. Daor keek den ambtenaar ok neet van op, ut klonk ok zo ovvertuugend datte zonder blikken of blozen den kleinen fijn inschreef as Gerrit Jan Maria. Later vragen ze'm wal is: G.J.M?? Heet i'j Marinus of zo? Niks Marinus, gewoon Maria! Maria?? I'j bunt toch neet Katholiek? Nea, dat neet, maor daor köj wal Maria umme heten!