Ohran bouwt een nieuw bestaan op in Nederland
AlgemeenBetekenis van vrijheid en vrijwilligerswerk voor een vluchteling
WINTERSWJK - Vanuit sociaal team De Post wordt het project #Meedoen, samen aan de slag gedraaid. In samenwerking met het COA en het Vrijwilligerspunt Winterswijk krijgen AZC-bewoners de mogelijkheid om mee te doen in de Winterswijkse samenleving. Door deelname aan verschillende activiteiten of door vrijwilligerswerk te doen bij maatschappelijke organisaties leren bewoners van het AZC de Nederlandse samenleving kennen. Zo komen zij in aanraking met Winterswijkers en ontstaat er meer inzicht in de Nederlandse samenleving. Ook wordt het gebruik van de Nederlandse taal gestimuleerd.
In het afgelopen halfjaar zijn er, ondanks beperkende maatregelen in verband met corona meer dan 150 matches gemaakt. AZC-bewoners hebben geparticipeerd in activiteiten of hebben hun handen uit de mouwen gestoken tijdens vrijwilligerswerk. Orhan was één van de deelnemers. Hij heeft een verhaal geschreven over zijn vluchtervaring en de tijd die hij in Winterswijk heeft doorgebracht.
Het verhaal van Orhan; Nederland en het opnieuw opbouwen van dromen
Waarom gevlucht?
In mijn land van herkomst is er in 2016 een poging tot staatsgreep gedaan, waarbij de overheid macht heeft uitgeoefend op de bevolking. Hierdoor heerste er een grote verdeeldheid en kwamen groepen mensen tegenover elkaar te staan. Gedurende dit gewelddadig conflict is het gehele rechtssysteem gevallen, zijn er martelpraktijken naar voren gekomen en werden de mensenrechten geschonden. In de afgelopen drie tot vier jaar zijn er duizenden mensen gevlucht om aan deze onderdrukking te ontsnappen. Tijdens het vluchtproces zijn er mensen gestorven op zee, gevangengenomen en mishandeld en tot mijn grote verdriet ben ik getuige geweest van dit beeld.
Mijn aankomst en eerste kennismaking met Nederland
In oktober 2020 ben ik in Nederland aangekomen en heb ik asiel aangevraagd. Ik kreeg een plek toegewezen op het AZC in Winterswijk, waar ik sinds 2 november 2020 verblijf. Mijn eerste zes maanden in Winterswijk waren druk, stressvol en gespannen. Hoewel ik moest wennen en met hindernissen werd geconfronteerd, heb ik hard gewerkt om mijn universitaire studie te voltooien. Dit heb ik gedaan doormiddel van educatie op afstand. Nadat ik mijn diploma behaalde aan de universiteit van Turkije en een verblijfsvergunning kreeg, werden mijn zorgen en stress vervangen door geluk en kwam er weer ruimte voor mooie toekomstdromen.
Dromen en verder leren
Ik kon mij richten op het verdiepen in de Nederlandse samenleving. Natuurlijk was ik me ervan bewust dat het ook moeilijk zou worden. Maar ik vertrouwde op de Nederlandse wet en de democratie. Het werd mij duidelijk dat als ik ijverig zou werken en mijn best zou doen, mijn inspanningen zich zouden gaan lonen. Ik had taallessen om Nederlands te leren maar ik ging ook vrijwilligerswerk doen. Door vrijwilligerswerk te gaan doen leerde ik beter te communiceren. Ook integreerde ik met de lokale bevolking en kon ik mijn leven in dit nieuwe land vanaf het begin weer opbouwen. Door vrijwilligerswerk te doen leerde ik om mij beter aan te kunnen passen aan het land en de mensen. Maar het was zeker ook een manier om iets terug te kunnen doen en de samenleving te bedanken voor de goede manier waarop ik behandeld ben en voor de veilige omgeving die mij geboden werd.
Project #Meedoen, samen aan de slag
Elke dinsdag kwam Sandra van het sociaal team naar het AZC met nieuw vrijwilligerswerk. Dan bezocht ik haar om vrijwilligerswerk uit te kiezen voor die week. Ik heb zoveel mogelijk verschillende taken uitgeprobeerd. Zo heb ik op de Kinderboerderij, bij buurthuis Klimop en bij Aktief Kringloopwinkel gewerkt. Ook heb ik bij FC Winterswijk geholpen en een natuurklus voor de KNNV gedaan. Op deze manier heb ik geleerd hoe ik machines moet bedienen, wat er allemaal gedaan moet worden voordat kleding in de winkel komt. Bij buurthuis Klimop heb ik inzicht gekregen in tuinieren en tuindesign.
Maar het belangrijkste voor mij waren toch de gesprekken die ik had met Winterswijkers en de nieuwe mensen die ik door vrijwilligerswerk leerde kennen. Ik ben van dichtbij getuige geweest van de culturele verschillen en werkprocessen. Veel bewondering heb ik gekregen voor de mensen die als vrijwilliger een bijdrage leveren aan de Winterswijkse samenleving en door hun inzet het prachtig landschap van Winterswijk onderhouden, waardoor zij belangrijk zijn voor de Winterswijkse samenleving.
Door vrijwilligerswerk te doen en de inzet van mijn taalmaatje Carmen kon ik ook mijn gespreksvaardigheden verbeteren. Ook heb ik van de persoonlijke gesprekken en verhalen van de mensen waarmee ik heb samengewerkt veel geleerd.
Tot slot wil ik aangeven dat ik had verwacht in een land te komen waar ik in veiligheid en vrijheid kon leven. Door de warme en vriendelijke verwelkoming van de Winterswijkse bevolking heb ik echter veel meer dan dat gevonden. Dit zal ik nooit vergeten en ik heb mij voorgenomen om tot in lengte van dagen bij te willen dragen aan de prachtige Nederlandse samenleving. Ook in de toekomst zal ik, daar waar mogelijk, de gemeenschap blijven helpen om een veiliger, vrijer en meer vreedzame wereld te creëren.
Orhan Kizilay