Verpleegkundigen hebben heel veel steun aan collega’s en elkaar
AlgemeenVerpleegkundigen hebben heel veel steun aan collega’s en elkaar
WINTERSWIJK - Ze draaien niet om de hete brij heen, verpleegkundige Norma en stagiaire Merlin. Het werk op de corona-afdeling van het SKB is zwaar. Maar het gevoel dat ze er niet alleen voorstaan, is voor de verpleegkundigen die dagelijks met covid-patiënten werken, een grote steun.
Door Bart Kraan
‘’Soms heb je wel eens iets van: pff’’, vertelt Norma. ‘’Maar we krijgen heel veel hulp van collega’s van andere afdelingen en stagiaires. Samen zetten we er de schouders onder. Die collega’s van de andere afdelingen helpen vrijwillig. Ze komen kijken of bellen met de vraag of ze iets voor ons kunnen doen. Er heerst een grote saamhorigheid. En we krijgen heel veel hulp van buddy’s, zoals oud-collega Willemien. Voor die mensen heb ik heel veel respect.’’
Dat gevoel van samen de klus klaren, beperkt zich niet tot de verpleegkundigen. Ook andere personeelsleden van het SKB lopen zich het vuur uit de sloffen om de collega’s van de corona-afdeling zo veel mogelijk te helpen. ‘’Als we bellen dat het afval opgehaald moet worden, zijn de mensen die daarvoor verantwoordelijk zijn er binnen drie minuten’’, vertelt Norma. ‘’En als we iets uit de apotheek nodig hebben, komen ze onze bestelling boven brengen.’’
Werken op de corona-afdeling is zowel lichamelijk als geestelijk zwaar. Lichamelijk omdat de verpleegkundigen diensten van acht uur draaien, waarin ze warme persoonlijke beschermingsmiddelen dragen en alleen van de afdeling af mogen om iets te eten en te drinken en om naar het toilet te gaan. ‘’We mogen normaal gesproken na maximaal drie uur even weg, maar soms is zelfs dat niet mogelijk’’, vertelt Merlin. Norma: ‘’Tijdens de derde golf hadden we per dienst een kwartier voor onszelf en konden we amper eten en drinken. En je kon vooraf niet te veel drinken, daar moet je wel op letten.’’
Werken op de covid-afdeling is geestelijk zwaar omdat de verpleegkundigen te maken hebben met mensen die een heel grillig ziektebeeld vertonen en met overlijdensgevallen. ‘’Er komen mensen binnen met wie het aanvankelijk heel redelijk gaat maar die later toch naar de Intensive Care moeten. En er overlijden hier mensen, soms afkomstig uit één familie. Eerst de man en een paar dagen later de vrouw. Dat is heel triest, vooral als je dan de kinderen ziet.’’
De geestelijke zorg voor de verpleegkundigen is echter heel goed, zo stellen Norma en Merlin. ‘’We kunnen altijd terecht bij Desiree (Geurkink, hoofd corona-afdeling, BK) en de psychologen van het ziekenhuis’’, vertelt Norma. Merlin: ‘’En we hebben heel veel steun aan elkaar. We ervaren allemaal hetzelfde, dus je begrijpt elkaar beter en sneller.’’