Karsthaaze
Jan motter noo nog vaake umme lachen atte der an dech.'t Was ok iets aparts. Hij was knech bi'j ne groten boer en hadde dan as zodanig om de andere weake "gaodag" Dan hadden de knechte en de meide en ok ut andere jonge volk "jongeleu's gaodag". Dan wazzen ze vri'j den zondag en konnen nao de familie gaon of andere, soms onwieze, dinge doon. In de karke koj't ok good marken of 't jongeleu's gaodag was. Dan zatter völle meer jong volk.
At Jan gaodag hadde dan fietsene altied met Hendrik nao de buurte hen waor ze vandan kwammen. Hendrik was knech bi'j ne boer oet'n zelfden naoberschop as Jan zien'n boer. De leste tied was ut Jan op e'voll'ne dat Hendrik altied un peksken achter op de fletse hadde. Neet datte ni'jsgierig was watter in zat maor hee wol ut toch wal geerne weten. En endelijke vroog ut Hendrik gewoon; "Wat hej toch altied in dee pakke, zondags?" Hendrik wol ut eig'lijk neet weten maor oetendelijke vertell'n hee ut toch an Jan. Hendrik genk atte vri'j hadde altied nao zien zuster hen umdat ziene olde leu neet meer leaven. En umme noo neet met lööge hande an te kommen brach hee zien zuster altied ne haaze met. Ne haaze?
Ne haaze, dat was ut. Hee had der al lange ovver e'prakkezeard watte ziene olders is met zol brengen met de kartsdaage. Maor ne haaze zol joo prachtig wezzen. Wild eten met de Kerst! De kranten staot der joo vol van. Maor dat zol der op neer kommen dat Jan ok an't streupen mog. Natuurlijk at hee streupen en't leep in de gaten dan zolle trammelant kriegen met zien'n boer, maor och, 't was te waogen.
't Duurn neet lange of Jan had al'n mooi hazenpeaken e'vonn'ne.. In 'n gaorden van zien'n naober ston mooien mooskool. Dat vind neet alleene de leu lekker maor de hazen ok en aj good keken dan koj zeen hoo ze der hen Iepen. Zee kwamen van'n wal en Iepen dan schuim onder zo'n busken hen en dan regelrecht nao naobers-mina ear'n kool. Jan von nog'n stuk electrischen draod , dee daor de isolatie af en ton hadde un mooi stukke kopperdraod, prima geschikt umme der ne haze met te streupen. Hee maken der un mooi strik van en heeng dat 'n klein endeken van de grond net bovven dat peaken langs den wal. Zo, noo maor afwachten, maor't zol urn toch arg verwondert hebben atte vandaage of morgen der ginne in 't strik kreeg. Maor dat kwam in order.... En wat veur eene...
Natuurlijk heel hee ut strik good in de gaten. Hee leep der al is ne keere van de wiedte langs umme te kieken maor dat konne ok nog neet te vaake doon want dan leep ut in de gaten. Maor an'n aovend zo net an'n donker heurt hee toch'n geschreeuw daor achter'n wal, dat ut galvern ovvern esch hen. Hee der op af en hee marken gauw dat ut in de buurte van zien strik was. Tonne korter bi'j kwam kreege in de gaten dat Hermien, de meid van zien'n naober daor schuun in'n graven lag. Zee genk vrees'lijk an. Zee heeng half in'n graven en met ear eene been in 't strik....Zee kon neet meer an of trugge. Natuurlijk heelp hee ear....hee dee ear't strik af en heelp ear owerende. De deerne zuchten der van. Zee hadde an'n donkern nog effen kool motten halen en ton ovver dat peaken e'lopene en met'n been in 't strik terechte kommen. Veurower e'voll'ne en neet wear trugge könt. Wat veur ne gek zol hier toch un strik too e'zat hebben, vroog ze. Dat hef Jan ear later pas verteld. Volle later, ton ze allange verkering met mekare hadden want Jan had in de gaten e'kreggene datte nog neet zonne gekken haazein't strik hadde. Och, en Hermien....ut was inins heel gezellig e'wordene met dee heele helperi'je daor onder an'n wal.
Hendrik hef wal is verteld datte met de Karstdaage verkering hadde kreggene maor datte ear met'n hazenstrik had e'vongene heffe maor veur zich e'holl'ne...