Hetzelfde bankje, een ander uitzicht
Al eerder heb ik op dit bankje gezeten. Alleen kon ik toen niets van de omgeving zien. Voor en achter lag maïsland. Ik keek tegen een groene muur aan. Boven de maïsvelden zag ik alleen de toppen van enkele bomen. Naar wat daarachter lag moest ik raden. Dit keer heb ik vrij uitzicht.
Een landschap dat door de jaren heen geleidelijk verandert door ontwikkelingen in landbouw en natuurbescherming. Een landschap dat eens per jaar totaal van uiterlijk verandert. Het hoort tegenwoordig allebei bij het buitengebied van Winterswijk. Het geldt niet alleen voor dit bankje dat er midden in de zomer een ander uitzicht is.
Daarom zeg ik altijd tegen bankjesliefhebbers dat je op diverse bankjes beter twee keer kunt gaan zitten. Voor de recreanten die vooral in de zomer komen kan er misschien een bordje bij met opschrift: “Het is hier in het voorjaar en najaar nog mooier. Kom vooral terug.” Om me heen is er nu overal openheid. Dat was hier ooit het kenmerk in alle jaargetijden, want ik bevind me aan de rand van het gebied, waar ruim honderd jaar geleden het grote heideveld het Vosseveld lag.
Voor me heeft dit jaar geen maïs gestaan, achter wel. Het is te zien aan de stoppels, die zo’n akker op een bepaalde manier interessant maakt voor foto’s. Als fotograaf kijk ik anders naar het landschap. Dan wordt lelijkheid mooi. Vanaf het bankje op de hoek van de onverharde wegen dAchterweg en Kievitsweg zie ik nu hoe mooi een landschap kan zijn dankzij het doorkijkje voor me.
De vorige keer alleen de boomtoppen. Nu zie ik dat er vanaf het naaldbos links een houtwal loopt in de richting van de Lageweg. Rechts achter de houtwal blijkt nog een boerderij te liggen. In de verte achter de houtwal ligt grasland en verderop een groter bosgebied, overwegend bestaand uit naaldbossen. Voor een Winterswijker is de openheid hier groot, vergeleken met de weidsheid van de IJsselmeerpolders of Friesland stelt het niets voor.
Het aardige van ons land en van Winterswijk is dat er zoveel verschillende landschappen binnen een niet te groot aantal kilometers is te zien. Dat is in buitenlanden anders. In enkele van mijn favoriete vakantielanden ziet het er honderden kilometers lang hetzelfde uit. Ik erken dat als je er langer verblijft verschillen gaat zien, maar niet zulke grote als in ons land. Daarom hoef ik niet ver weg. Voor mij zijn de bankjes in Winterswijk genoeg, vooral als ze bij een volgend bezoek weer een andere kijk geven.
