Nao boeten
Het zachte lentewindjen, röp 't jonge vee naoft veld
In hoes staat ze te toeten as of t ear leaven geldt.
Maor bunt ze eenmaal boeten-net of' t ear ovvervölt
Ze wet neet of ze lopen of dat ze vlegen zölt
De gekste dolste sprunge zuut men ear soms begaon
Naodat ze earst un hötjen as beelden heb e''staon
Veur boer en vrouw en kinder en personeel een pret
Zee hold de beene stille maor eigelijk springt ze met
Zo bezong 'Jan Willem oet 't goor; ut oetdoon van de beeste. Den helen winter hadden ze an de varskels e'staone, met kettens an twee pööle, en weinig plas umiae te liggen. I' j moggen ow verwondern dat ze dat zo gelaoten ovver zich leten gaon. Maor jaah, dee beeste wazzen ok neet gek. At ut boeten vroos aft knappen , de stalruutkes bevraorne, den snee onder den nöndeure hen stoof dan leten ze zich röstig deur de kneene zakken en kroelen zich lekker in ut stro. Dan was 't nargens beater as in'n stal. Dat wisten de boern ok. Bi'j zonne winterdag waj geerne op de deale tussen de beeste . Ut was lekker warm op deale en dan koj mooi wark doon wat wat misschien direct neet zo noodzakelijk was maor wat toch noo en dan is gebeurn mog. De beeste de sterte oetwasken of ze is lekker rossen, zodat ze der wear mooi bi'j stonnen. Dan was ut op deale wal oet te hollen al stormen ze dan ok an de varskels.
Maor at dan ut veurjaor an kwam worden ze luk ongeduldig. At de zunne zo deur de stalroete scheen en at den boer den nöndeure los zat um dat ut haoste te warm worden op de deale dan marken de beeste ok dat ut veurjaor in de loch zat en wollen ze endelijke wal nao boeten. At dan den boer de afrastering nao kekkene hadde ovvernearn ze um ze dan vanmeddag maorrs oet te doone. Um beurten worden ze nao boeten ebrach maar meestied wazzen ze net boeten de deure al neet meer te hollen en zag men ear de wildste, dolste sprunge al begaon... At ze dan allemaole der oet wazzen en ze rond rennen begonnen ze zich ok wal is te beporren met de heurne. Dat eigenwieze kreng dat 'n helen winter naost ear e'staone hadde"mach neudig is'n paar zette hebben.
"Veur boer en vrouw en kinder en personeel un pret"
Dat was ut, at ut vee der oet was was ut mooi umme der effen bi'j staon te kieken. Maor dan begon mooder al gauw ovver't schoonemaken te praoten."Aj vanmeddag al is monges den mest oet n stal haalden dan kan ik alvaste vanaovend de boel natspuiten en dan kan ut vannacht mooi weeken...en dan köwwe morgen drek beginnen schoone te maken".
Ja, dat schoonemaken was ok un verhaal apart, 't Hele hoes moch schoone maakt worden want dat vee in'n stal, al dat stoevende heui, de vochtige loch waordeur de muurn ok zo smearig worden zorgden veur'n hoes dat schreeuwen umme schoonemaket te worden. De vrouwe was dan ok neet te hollen Vooruit der an!
Daor dichtten Jan Willem ok ovver...: In april, in april deut de vrouwe wat ze wil. 't Is un poetsen wrieven, veagen, ieder steet ear in de weage....
Jao, zo was ut, maor de meeste vrouwleu bunter neet treurig umme dat ze neet meer met ut vee onder 't zelfde dak zit.