Echtpaar Eenink al 65 jaar bij elkaar sinds fietsongelukje

Vorden – Grote rode ballonnen in hartvorm hangen bij de voordeur met een rozet met '65' erin. Binnen is er koffie en taart, de kamer is versierd en er staan veel cadeaus, bloemen en kaarten op tafel. Velen denken op maandag 9 november aan de heer en mevrouw Eenink, omdat zij op deze dag hun briljanten huwelijk vieren.

Door Alice Rouwhorst

Op deze feestelijke dag zitten ze er samen tiptop bij. Hij heeft zelfs een stropdas om. "Die heeft hij afgedaan toen hij met pensioen ging, zijn laatste functie was op de loonadministratie bij de gemeente Brummen en daarna heeft hij hem nooit meer om gedaan", zegt mevrouw Eenink. "Dus ik wist niet wat ik zag vanmorgen toen ik mijn man ging opzoeken in De Lindenhof om daar ons feest te vieren. Dat het dus een bijzondere dag is, kan ik zien aan de stropdas!"

De heer Eenink is ruim een jaar geleden naar dit speciale verzorgingshuis verhuisd. "Ik dacht dat ik hem wel kon verzorgen. Dat ik dat wel aan kon, maar het ging niet meer. Hij ging snel achteruit", zegt mevrouw Eenink spijtig. "Maar het is beter zo, voor hem én voor mij. Het geeft rust". Voor deze speciale dag komt hij weer even een middag thuis om het samen met zijn familie te vieren. Hij neemt de felicitaties van burgemeester Besselink in ontvangst, die met het echtpaar op de bank zit en een gezellig gesprek met mevrouw Eenink heeft.

Mevrouw Eenink vertelt hoe ze elkaar hebben leren kennen. Zij is geboren en getogen in Vorden, hij komt van oorsprong uit Varsseveld. De vonk sprong vele jaren geleden over, op een plek tussen beide geboorteplaatsen in, namelijk in Zelhem bij de kerk. Hoe oud ze toen was weet ze niet meer. "Het is al zo lang geleden", zegt ze. "Het kwam door een dame die aan het ijs eten was en niet uitkeek, waardoor ik met haar in botsing kwam. Ik viel daardoor met mijn fiets. Een goed uitziende jongeman kwam me helpen en zei dat hij mijn fiets zou maken. Na een half uur, ik vertrouwde het al bijna niet meer want hij bleef wel heel lang weg, kwam hij met een gerepareerde fiets terug. Hij bood aan om me thuis te brengen en zei tegen z'n vrienden dat hij dat wel alleen redde...". Hij brengt haar tot aan de deur en ze spreken voor het volgend weekend af bij een motorcross op de Kruisberg in Doetinchem. Hij haalt haar die bewuste dag met de fiets op en sindsdien is het 'aan' . Voor beiden is het de eerste, en direct, de echte liefde.

Ze trouwen een paar jaar later in Doetinchem en trekken in bij haar ouders. Zij komen in het voorhuis te wonen en de (schoon)ouders in het achterhuis. Op deze plek worden hun twee zonen, Henk en Willy, geboren. Vijftien jaar later wordt dochter Mirande geboren. Ze zijn dan al verhuisd naar een andere woning in Vorden. Hier woont hun dochter nog, nu met haar gezin. Doordat zij in het huwelijksbootje stapte hield de baan van mevrouw Eenink bij de bank op. Ze heeft daarna geen betaalde baan meer gehad, maar zich ingezet voor haar gezin en als vrijwilligster voor de gemeenschap. De heer Eenink heeft voordat hij bij de gemeente Brummen werkte lang bij de 'Doetinchemse ijzergieterij' gewerkt.

"Na Gerrits pensionering zijn we actief gaan reizen", vervolgt mevrouw Eenink haar verhaal. "Ons tentje werd een kleine caravan en daarna een grote. En zo waren we op een gegeven moment meer weg dan thuis. In eigen land en in Luxemburg en Duitsland hebben we heel veel mooie plekken bezocht en veel leuke mensen leren kennen. We hebben samen heel erg van het reizen genoten, ook met onze kinderen en kleinkinderen, vijf in het totaal, die ons in de weekenden wel eens opzochten. Ja, we hebben het heel mooi samen gehad", besluit mevrouw Eenink.