Emotionele week tijdens HandbikeBattle Wilco Klein Nengerman

VORDEN – Elk jaar vindt in het Oostenrijkse Kaunertal de HandbikeBattle plaats. Honderd handbikers uit heel Nederland doen hier jaarlijks aan mee. De meesten in ploegverband, als vertegenwoordiger van het revalidatiecentrum waar zij verbleven. Wilco Klein Nengerman (46) uit Vorden was één van hen. Hij werd ondersteund door maar liefst 27 supporters bestaande uit vrienden, familie en kennissen. Een van hen, Vordenaar Herman Vrielink tekende een sfeerimpressie van de ervaringen en belevenissen van Wilco's deelname op.

In de zomer van 2016 verbleef Wilco in revalidatiecentrum Het Roessingh in Enschede voor de revalidatie van een (incomplete) dwarslaesie. Al snel werd zijn talent ontdekt en werd aan hem gevraagd deel te nemen aan de HandbikeBattle 2017 voor de Roessingh Riders. Op dat moment stond ook al vast dat vele familieleden, vrienden en kennissen hem zouden ondersteunen als het zover was. Elke deelnemer moest zijn eigen kosten dragen zoals het verblijf in Oostenrijk en de materialen. Dus moest er geld worden ingezameld. Zo heeft Wilco vorig jaar december loempia's verkocht tijdens de Vordense Kerstmarkt en ontving hij spontane steun van vele verenigingen en bedrijven. Kortom: een groot deel van Vorden droeg hem een warm hart toe. Wilco trainde gedurende de winter en voorjaar heel gedisciplineerd. In totaal goed voor drieduizend kilometer om zo goed voorbereid aan de start te staan.

Rolli-hotel
De HandbikeBattle 2017 vond eind juni plaats. Wij kwamen op maandag aan in het prachtige Kaunertal. 's Avonds gingen wij al even naar het hotel om sfeer te proeven en om Wilco te zien. Het bleek een echt 'rolli-hotel' te zijn die geschikt was voor rolstoelers. Hier waren alle deelnemers ondergebracht. Er werd gelachen en er heerste een gezonde spanning voor een 'grote wedstrijd'. Duidelijk was dat alleen de echte doorzetters hier aanwezig waren.

De tocht der tochten
Donderdag was het dan eindelijk zover: de HandbikeBattle 2017 waarvoor we gekomen waren. Vanaf de tolpoort op 1.200 meter boven zeeniveau naar 2.180 meter hoogte. Twintig kilometer lang, bijna duizend hoogtemeters, twintig haarspeldbochten! De start was 's ochtends om kwart over negen. Elke deelnemer had zijn eigen buddy die met hem of haar meefietste en morele steun verleende. De supporters uit Vorden hadden zich op verschillende plekken langs het parcours geposteerd om Wilco zo te kunnen aanmoedigen. En omdat het een openbare weg betrof konden we vervolgens de deelnemers inhalen en ze nogmaals aanmoedigen. Zo hebben we Wilco onderweg vier keer gezien. Elke keer als hij zijn supporters in het oog kreeg zagen we een grote glimlach om zijn mond. Wat een kracht, wat een doorzettingsvermogen, wat een karakter!

Na twee uur 42 minuten en 39 seconden was Wilco bij de finish. Een enorme ontlading. Deze tocht kan gezien worden als de afsluiting van een heel emotioneel jaar, van operatie en revalidatie naar een enorme topprestatie. De emoties kwamen ook bij familie, vrienden en kennissen naar boven. Een van hen zei: "Ik heb geen tranen meer over." En een ander noemde het "de mooiste week van zijn leven."

Op vrijdagavond werd de prijsuitreiking in het hotel afgesloten met een uitbundig feest. Wilco had een top twintig notering. Maar of je nu wel of niet in de prijzen gevallen was, de deelname alleen al verdiende groot respect! Wat een indrukwekkende en onvergetelijke week.