Koninklijke onderscheiding voor Leo Kamphuis op volleybalfeest

VORDEN - Volleybalvereniging DASH vierde zaterdag 10 september haar zestigjarig jubileum. Eigenlijk twee jaar te laat, corona kwam ertussen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Hoogtepunt van het feest: een koninklijke onderscheiding voor topvrijwilliger Leo Kamphuis.

Door Sander Grootendorst

Kenmerkend tafereel, vlak voordat ’s avonds de receptie in sporthal ’t Jebbink, thuishaven van DASH, begint: vrijwilliger en manusje van alles Leo Kamphuis – die nog geen vermoeden heeft van wat hem straks te wachten staat – en voorzitter Rein Bruinsma verrichten samen de laatste technische handelingen voor de slide-show van achthonderd foto’s die de hele feestavond te zien zal zijn. Even dubbelchecken bij Leo: hoeveel foto’s? Ja, goed verstaan: achthonderd. Een groot aantal daarvan heeft hij zelf gemaakt. 

Even later is de zaal volgestroomd en kijkt het publiek, jong en oud, met plezier en verwondering naar de serie, voornamelijk actie- en teamfoto’s, uit het verleden van de jubilerende vereniging. “Hé, dat ben ik!” En: “Moet je die broekjes van vroeger zien!” Tal van shirtsponsors passeren de revue, waaronder Sorbo. Vergane glorie. Maar de club is springlevend gebleven.

Aan de statafels wordt volop bijgepraat, over ‘vroeger’, maar ook over de wedstrijden die vandaag zijn afgewerkt, want vanzelfsprekend vormde volleyballen, het spel zelf, de hoofdmoot van het jubileumfeest.

De voorzitter onderbreekt na zo’n twintig minuten het geroezemoes voor een korte toespraak. “Mooi dat een klein dorp als Vorden over zo’n succesvolle volleybalvereniging beschikt. Onze dames-1 spelen in de eerste divisie. Dat is een geweldige prestatie.” DASH telt negen damesteams. Het aantal mannelijke leden loopt terug en hun leeftijd op. “Maar de gezelligheid is er niet minder om. Vijfentwintig jaar geleden stond in Contact te lezen dat het DASH-bestuur plezier het allerbelangrijkste vindt. Ook dat is nog steeds zo.” Volgens Kamphuis had de volleybalvereniging het lastig in de twee coronajaren. “Binnen sporten mocht niet, dus de jeugd koos meer voor voetbal. We hebben voor het eerst sinds ik in het bestuur zit geen meisjes-C-team meer.”

Vreemde eend in de bijt: voorzitter Marc van der Linden van voetbalvereniging Vorden. Hij verklaart in zijn toespraak jaloers te zijn op de naam van de jubilerende club: “Wij kwamen niet verder dan vv Vorden. Jullie heten DASH, wat staat voor Door Aanhouden Steeds Hoger. Prachtig. En jullie zijn ook echt steeds hoger gekomen. Met in elke lichting weer nieuw talent.” Van der Linden benadrukt eveneens het belang van de combi ‘plezier en prestatie’. “Waartoe teamsporten als voetbal en volleybal zich bij uitstek lenen.”

Een vreemde eend in de bijt is Van der Linden natuurlijk feitelijk niet. “Met de andere verenigingen houden wij de sportieve eer van Vorden hoog.” Bruinsma had op zijn beurt ook een toespraak gehouden bij het jubileum van de voetballers.

De receptie is een klein uurtje bezig als burgemeester Marianne Besselink haar opwachting maakt. Eerst wordt Marianne Limpers, veertig jaar vrijwilligster, naar voren gehaald, die midden in de coronatijd een koninklijke onderscheiding kreeg, maar zonder de gebruikelijke feestelijkheden eromheen. Alsnog een groot applaus voor haar. En dan roept Besselink – tot zijn zichtbare verrassing – Leo Kamphuis naar voren. “Een stille kracht, al tweeëntwintig jaar.”

Besselink vervolgt haar toespraak met een lange complimenteuze opsomming van het vele wat Kamphuis voor DASH betekent. Bestuurslid is hij sinds 2000 en die functie vat hij zeer ruim op: van het samenstellen van fotocompilaties tot scheidsrechteren en trainen (de jongste jeugdteams), van het beheren van de materialen tot het organiseren van de jaarlijkse open clubkampioenschappen en het bijwonen van vergaderingen van de landelijke volleybalbond. “U bent de oren en de ogen van DASH.” 

Besselink noemt hem “een echte doener”. “Vrijwilliger uit duizenden, altijd vriendelijk en nooit van zijn stuk te brengen. Luisteren en oplossingen bieden, dat is uw kracht. Ja meneer Kamphuis, dat zeggen ze allemaal over u.” Waarna ze hem officieel benoemt tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

“Daar had ik dus totaal niet op gerekend”, zegt Kamphuis als hij naar buiten loopt voor de fotosessie. “Ik denk dan toch: er zijn mensen die het meer verdienen dan ik.” Bescheidenheid siert Leo Kamphuis, ook nu hij een lintje heeft.