Vordense touwtrekkers vroegtijdig uitgeschakeld op WK

Gebrek aan actieve leden baart vereniging veel zorgen

Door Jan Hendriksen

VORDEN/HOLTEN - De Vordense touwtrekkers zijn er niet in geslaagd hoge ogen te gooien op de wereldkampioenschappen die afgelopen week van donderdag tot en met zondag werden gehouden in Holten. Het enige deelnemende TTV-team, dat nog met drie gasttrekkers moest worden aangevuld kwam niet verder dan de poule. Van de TTV-leden die zelf invielen bij andere teams hadden alleen Gerrit Uilenreef en Richard Vliem succes: zij hielpen TTV Heure de vierde plaats te bereiken in de 640 kg klasse.

Onbekend maakt onbemind. En dat is best wel eens jammer. Vroeg je vorige week een willekeurige Vordenaar of hij of zij op de hoogte was dat de mannen van Touwtrekvereniging Vorden aan het WK in Holten deelnamen trok men veelal de schouders op. De sport verdient dan ook veel meer aandacht. Want het is niet zoals velen denken brute kracht. Nee, tactiek, teamgeest, techniek en wilskracht zijn ook van groot belang om te kunnen presteren.
In aanloop naar het WK trainden de Vordense mannen drie keer in de week, maar dat leidde niet tot direct succes. Omdat TTV Vorden bestaande uit Gert-Jan en Richard Vliem, Stefan en Peter Groot Nuelend, Bert Loman en Gerrit Uilenreef als vereniging niet een volledig team kon vormen was de hulp ingeroepen van Berry Casteel van TTV Peco uit Teuge, Ivo Brugman van TTV Eibergen en Harmen Lutke Willink van Heure uit Borculo. Gelukkig brachten deze mannen ook wat gewicht in de schaal, waardoor Vorden met een volwaardig team kon meedoen.
Dat het team nog nooit in deze samenstelling aan het touw had gestaan bleek tijdens de wedstrijden. De meeste tegenstanders waren te sterk. Gedurende de poulewedstrijden wist men alleen winst te behalen in de wedstrijd tegen buurtclub Bekveld uit Hengelo. De basis aan potentieel actieve touwtrekkers begint bij TTV Vorden smal te worden. En dat baart voorzitter Gert Jan Vliem toch wel enigszins zorgen. Want het voortbestaan als zelfstandige vereniging komt in het gedrang.

Bij Heure
Vrijdag stond de 640 kg klasse op het programma. Gerrit Uilenreef en Richard Vliem van TTV Vorden deden mee in het team van TTV Heure dat via de poulewedstrijden doordrong tot de beste acht teams in deze klasse. De volgende ronde werd gewonnen,waardoor Heure zeker was van een plaats in de halve finales. De eerste ontmoeting tegen uiteindelijk kampioen Engelberg uit Zwitserland bleef zonder enig resultaat. Daardoor was de strijd om een bronzen plek het vervolg. In de strijd tegen eeuwige rivaal Ebersecken uit Zwitserland moest TTV Heure moegestreden echter het onderspit delven en genoegen nemen met een vierde plek.
Gert-Jan Vliem was vrijdagmiddag nog gastspeler bij het Zweedse Sodras Lejon. Dit team bestond op zich al uit leden van vijf verschillende verenigingen uit Zweden, dus een club extra kon ook nog wel. De tegenstanders in de poule bleken veel te sterk voor dit gelegenheidsteam. Maar vanuit de gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen, hadden het team én Gert-Jan Vliem erg veel plezier beleefd aan de wedstrijden.

Jeugdteam
Tenslotte maakte zondag Richard Vliem deel uit van het Nederlands jeugdteam onder 23 jaar. Dit team heeft de hele zomer regelmatig met elkaar getraind en dat was ook te merken. De eerste vier wedstrijden verliepen vlekkeloos, met volledige controle over het spel. Echter, na een foute inschatting en door het wegglijden van enkele spelers moesten ze zich de wedstrijd tegen Baskenland gewonnen geven. Op zich niet direct een probleem maar omdat de zware tegenstanders als België en Zuid-Afrika ook nog op het programma stonden, maakten ze zich afhankelijk van het resultaat van andere wedstrijden. Daar werden echter geen fouten gemaakt, en zo moest het team genoegen nemen met een vijfde plaats.

Drassig
Het toernooiveld was zondag inmiddels door de regen een drassig veld geworden. Maar de wedstrijden gingen nog telkens van start met; “Ploegen klaar? Pak op het touw! Strekken… Trekken…….Nu.” In het Engels natuurlijk, want dat is tijdens dergelijke toernooien de voertaal.  De combinatie van fysieke en mentale inspanningen zorgt voor de magie van touwtrekwedstrijden. En die was afgelopen week volop te bewonderen. Met dank aan de organiserende vereniging Onze Kracht is Achteruit (OKIA).

Magie
Wat is nu precies de magie van een touwtrekwedstrijd? Twee teams (van een gelijk maximaal teamgewicht) staan tegenover elkaar opgesteld langs een 36 meter lang op de grond liggend touw. In het midden daarvan bevindt zich een lint dat precies midden op de baan ligt. Op vier meter (vanuit het middenlint) zit aan beide zijden een lint dat bepaalt hoe ver er getrokken moet worden. Oftewel; wie dit 4 meterlint over de middenlijn trekt heeft gewonnen.
Als de scheidsrechter ‘pak op het touw’ roept, begint de wedstrijd. De scheidsrechter zorgt dat het middenlint zich boven de middenlijn bevindt. Daarna volgt het ‘strekken’ waarbij de teams het touw op spanning brengen. Na een laatste controle van het middenlint begint bij het commando ‘trekken…….nu’ het echte werken en zetten beide teams hun krachten in.
Steunen met armen op de grond of zitten op de grond is niet toegestaan. Hiervoor kan het team een waarschuwing krijgen. Bij drie waarschuwingen gaat de overwinning naar het andere team. Een wedstrijd bestaat uit twee trekbeurten. Na de eerste trekbeurt wisselen de teams van kant om te voorkomen dat de ondergrond in het voor- of nadeel is voor één van beide teams. Een wedstrijd kan ook in een gelijkspel eindigen als beide teams ieder een trekbeurt winnen. In de wedstrijd komt het aan op kracht en uithoudingsvermogen. Maar zeker ook op tactiek en wilskracht. Hoe zorgen we er voor dat het andere team verslapt? Hoe zorgen we zelf voor het behoud van onze eigen kracht? En natuurlijk; hoe trekken we ze over de streep? Een mentaal en fysiek spel.