Eenzaamheid kent vele gezichten

VORDEN - De corona-crisis laat zien en voelen wat echt belangrijk is in het leven: betekenisvolle contacten met anderen. Nu fysieke afstand moet worden bewaard of zelfs quarantaine noodzakelijk is ervaren velen gevoelens van stress, angst, lusteloosheid of eenzaamheid. We zijn ons bewust van het effect van de huidige maatregelen op ouderen, die geen familie of ander bezoek meer mogen ontvangen. Of op jongeren, die met het verplichte thuisblijven hun energie niet kwijt kunnen en erom zitten te springen om samen met vrienden weer actief te kunnen zijn.

Het lijkt of degenen die vanuit een actief leven met veel contacten ineens tot stilstand worden gebracht, het veel lastiger hebben met het thuis zijn en de sociale afstand dan de mensen die dit door omstandigheden al langer gewend waren. Die eenzaamheid kent vele gezichten. En de medewerkers van de verschillende activiteiten van Humanitas om eenzaamheid te bestrijden kennen vele situaties.
Die van mevrouw Jansen bijvoorbeeld, die nu veel thuis zit. Inloopochtenden en de kaartclub waar ze anderen ontmoet gaan niet door. Ze heeft gehoord dat veel mensen zich nu aanbieden om voor iemand boodschappen te doen of eens de hond uit te laten. Vorig jaar is ze een paar weken ziek geweest en was er niemand die even kon helpen. Alleen haar dochter maar die woont helemaal in Leeuwarden.
Irma heeft als kind en in haar huwelijk veel geweld meegemaakt en is daardoor mensen gaan wantrouwen. Ze is nu gescheiden en heeft door de zorg voor haar jonge kinderen, door weinig financiële middelen en weinig zelfvertrouwen nauwelijks activiteiten buitenshuis en geen vriendinnen.
Peter, 16 jaar, heeft een handicap en ging naar speciaal onderwijs ver buiten zijn woonplaats. Hij heeft daardoor geen vrienden in de buurt. Hij zou zo graag net als zijn oudere broer ook met vrienden kunnen uitgaan of gewoon eens iemand in de buurt kunnen bellen om samen iets te ondernemen.
Karel is 50 jaar en heeft vorig jaar gehoord dat hij een Autisme Spectrum stoornis heeft. Dat verklaart waarom hij zoveel moeite heeft met contacten leggen en onderhouden en waarom hij op zijn werk geen aansluiting vindt. Hij heeft jarenlang voor zijn ouders gezorgd, was immers het enige kind dat niet getrouwd was. Nu zij niet meer leven, weet hij niet meer wat hij met zijn vrije tijd aan moet. Voorbeelden als deze zijn er in elke buurt wel te vinden.

Maatjesproject
Marianne de Veer werkt bij Humanitas en coördineert onder meer het maatjesproject Tandem. Zij kan nu geen huisbezoeken doen en spreekt regelmatig met de vrijwilligers en hulpvragers, telefonisch of via beeldbellen. “Misschien voelen de mensen nu hoe ik al jarenlang moet leven”, is een zin die ze al een aantal keren heeft gehoord.
Zij denkt al na over de periode ná de corona-maatregelen. De vrijwilligers die al een maatje hebben, houden nu telefonisch contact. Maar zij kunnen niet samen met hun maatje op pad om hem of haar te ondersteunen in het (weer) gaan krijgen van eigen activiteiten en sociale contacten. Doordat dat al een tijd niet mogelijk is, zal dat maatjescontact langer gaan duren dan voorzien. En zal daardoor een groot deel van de vrijwilligers niet alweer dit jaar beschikbaar komen om een ander maatje te gaan ondersteunen.
Marianne is daarom op zoek naar mensen, die ook ná de corona-maatregelen een steentje willen bijdragen in het bestrijden van eenzaamheid; door iemand als maatje tijdelijk te ondersteunen óf door incidenteel in de buurt even iemand te helpen met het doen van boodschappen of het uitlaten van de hond. Wie na de zomer zo'n helpende hand wil bieden is meer dan welkom. Aanmelden kan bij Marianne: via tel. 06-57552508 of e-mail m.deveer@humanitas.nl.