Dorpstrots

Tien avonden zijn al uitverkocht. Honderden, misschien wel duizenden mensen gaan de film ‘Het Spookt in Hengelo’ zien. Is het niet deze week, dan wel één van de komende weken, dit najaar of over een jaar of tien. Want dat is het idee: met deze film iets neerzetten dat nu een feest der herkenning is, vol vertrouwde dorpsplekken en vele bekenden gezichten, maar dat ook jaren later nog een beeld geeft: zó was het in 2023, het jaar waarin de opnames plaatsvonden. 

Filmmaker Rudie Kreunen is er ontzettend druk mee geweest. Het initiatief kwam van de historische vereniging De Olde Kaste, de bestuursleden van deze vereniging spelen de hoofdrollen in de film. Geen documentaire, maar een speelfilm met een verhaal waar het Hengelose volkslied als een rode draad doorheen loopt. ‘Daar midden in De Graafschap’, op deze plek al eerder besproken, al sinds jaar en dag bij vele gelegenheden gezongen, steevast vol trots, een gevoel van verbondenheid gevangen in een lied.

Dit begin jaren veertig van de vorige eeuw geschreven volkslied nieuw leven inblazen, dat was het doel van het project dat binnen de historische vereniging ontstond. Het balletje begon al begin 2022 te rollen, eerst heel langzaam, vervolgens alsmaar sneller. In april vorig jaar zat ik voor het eerst om tafel met de initiatiefnemers, het enthousiasme was groot. Het idee groeide van de wens voor een geluidsopname tot een samenzang én een heuse speelfilm. 

In die film zou ik zelf ook een bescheiden rol krijgen. Als dorpsverslaggever zou ik Frans Geurtsen – voorzitter van De Olde Kaste – bevragen over de voortgang. Wat staat er te gebeuren? Zijn de officiële documenten van het Hengelose volkslied al gevonden? Die tussenkomsten zouden ideaal zijn om in de film bruggetjes te slaan, scènes met elkaar te verbinden. Voor de opnames zou ik één keer, misschien twee keer, hooguit drie keer aan moeten treden. 

Ook dit liep uit de hand. Gaandeweg ontstond er van alles. De filmmaker riep Hengelo TV in het leven. Het opende de deuren voor een flinke rondgang door het dorp. We brachten heel wat ondernemers in beeld, nóg meer bekende plekken, nóg meer bekende gezichten. Het was een feestje. Veelgehoord bij binnenkomst: ‘Oh, da’s niks veur mien!’ Uiteindelijk was er volop medewerking, hier en daar kwam zelfs spontaan acteertalent aan de oppervlakte.

Met nul ervaring hebben dorpsgenoten - aangestuurd door een professionele filmmaker - samen iets unieks neergezet. Deze film bekijken, is even stilstaan, de waan van alledag parkeren, jezelf onderdompelen in dorpstrots. Ook mensen van buiten het dorp zullen op de klanken van het volkslied worden meegevoerd in dat gevoel. Dit beleven met een zaal vol mensen moet iets heel bijzonders zijn, of het nou deze week is of over vijf, tien of twintig jaar.