‘Pleegzorg in deeltijd, alleen in het weekend of crisisopvang kan ook. Daar help je een kind ook al mee’

Week van de pleegzorg van 1 tot en met 8 november

Door Ceciel Bremer

DREMPT – Het was een warm welkom voor wethouder Evert Blaauw toen hij afgelopen week door Richard en Anita Spanjer bij hen thuis werd ontvangen. Vijf jaar geleden was hij ook al eens bij het Dremptse gezin geweest in het kader van de week van de pleegzorg en ook deze keer stonden Richard en Anita samen met hun pleegdochter Chelsea (14) open voor een gesprek.

“Hoe gaat het met jullie pleegzoon?”, wil de wethouder graag weten. Toen hij het gezin vijf jaar geleden bezocht, hadden Richard en Anita net de zorg voor Leonardo op zich genomen. “Heel goed”, antwoordt Richard. “Sinds deze zomer woont hij op zichzelf en is hij formeel onze pleegzoon niet meer, maar zo beschouwen we hem nog wel”, vertelt de Dremptenaar. Leonardo kwam op zijn dertiende vanuit Arnhem bij de familie Spanjer wonen. “Hij heeft heel wat meegemaakt, maar heeft uiteindelijk hier zijn draai gevonden. Na zijn opleiding op het Metzo College in Doetinchem is hij begonnen aan de bakkersopleiding in Wageningen. Inmiddels is hij negentien, zit hij in het examenjaar en gaat het heel erg goed met hem. Je hoort vaak dat het met kinderen in een pleeggezin niet goed gaat, maar hij heeft zich in vijf jaar geweldig ontwikkeld. Dat is zeker voor hem, maar ook voor ons heel fijn om op terug te kijken.”

Richard en Anita Spanjer woonden met hun drie biologische kinderen Anneke, Hielke en Dirk jarenlang in Doesburg totdat ze voor een thuiswerkplek voor Richard een grotere woning zochten. Toen besloten ze ook op zoek te gaan naar een huis met twee extra slaapkamers om hun wens pleegouders te worden waar te kunnen maken. Zo kwamen ze in 2015 aan de Rijksweg in Voor-Drempt terecht. Daar namen ze eerst de zorg op zich voor een pleegdochter, later voor pleegzoon Leonardo en sinds drieënhalf jaar voor pleegdochter Chelsea.

Inmiddels zijn alle kinderen het huis uit en woont de viertienjarige Chelsea alleen bij hen. Anita: “Chelsea kwam op haar elfde bij ons en stroomde hier op de basisschool in groep 7 in. Inmiddels zit ze in het derde jaar van de mavo van het Panora Lyceum in Doetinchem.” Het meisje straalt nu het over haar gaat. “Weten jouw klasgenoten dat je in een pleeggezin woont?”, vraagt de wethouder. “Sommigen wel omdat ik daar al twee jaar bij in de klas zit. Anderen weten het niet en willen soms weten hoe het zit”, vertelt ze. “Je maakt er in ieder geval nooit een geheim van als het ter sprake komt”, voegt Richard eraan toe.

Ervaringen delen
Pleegouders worden en zijn is zeker niet altijd makkelijk erkennen Richard en Anita. Zo merkt Anita dat anderen altijd een mening hebben over het gedrag van hun pleegkinderen. De bijeenkomsten van Platform Pleegouders Achterhoek waarbij ze ervaringen delen met andere pleegouders zijn daarom heel waardevol. Anita organiseert ook contactavonden thuis om andere pleegouders te ontmoeten en kennis te delen. “Dat heb je echt nodig want je kunt niet met alles bij je vrienden terecht.” Richard is het met haar eens. “Ook sommige hulpverleners hebben een mening over onze pleegkinderen zonder dat ze het pleegkind daar zelf over spreken. Als je als gemeente of hulpverlener zegt dat je maatwerk wil leveren, kom dan achter je bureau vandaan en ga samen met ons en het kind in gesprek”, adviseert hij de wethouder.

Richard waardeert de menselijke maat die hij ervaart bij de consulenten die hij spreekt van de gemeente Bronckhorst. “In coronatijd overleed plotseling de moeder van Chelsea. Zij woonde in Arnhem, de vader van Chelsea is niet in beeld, en er moest natuurlijk een uitvaart worden geregeld. Uiteindelijk hebben beide gemeentes samen de kosten betaald. Dat vind ik geweldig, want dat had Bronckhorst niet hoeven doen.”

Basisverzekering
Voor Chelsea is het gezin Spanjer het derde pleeggezin waar zij woont. Richard: “Dat heeft natuurlijk een enorme impact op haar. We hebben beetje bij beetje haar vertrouwen in ons zien groeien. Voor kinderen is stabiliteit en een veilige plek zo essentieel. Nu haar moeder is overleden, woont ze volledig bij ons zo lang als dat nodig is en zij dat wil.” Anita vertelt dat Chelsea hulp heeft gehad van een therapeut. “Maar dan verbaas ik me erover dat Chelsea alleen een basiszorgverzekering heeft via Jeugdzorg en we dus weer in overleg moeten wie die therapiekosten betaalt. Het kan toch niet waar zijn dat kinderen in pleeggezinnen die juist extra zorg nodig hebben alleen een basisverzekering hebben?” Wethouder Blaauw was hier niet van op de hoogte, is verbaasd en belooft dit waar mogelijk aan te kaarten.

Elk jaar organiseert Jeugdzorg Nederland de Week van de Pleegzorg die dit jaar van 1 tot en met 8 november wordt gehouden. Met deze actieweek wil Jeugdzorg Nederland aandacht vestigen op pleegzorg, en het tekort aan pleegouders. “Wij zijn 24 uur per dag, zeven dagen in de week pleegouders. Daar kiezen we bewust voor en het is fijn dat we een netwerk om ons heen hebben die de zorg af en toe overneemt als we even willen bijtanken. Pleegzorg bieden in deeltijd, alleen in het weekend of zorgen voor crisisopvang kan ook. Daar help je een kind ook al mee”, spoort Anita aan. 

Geluksmomenten
Wat heeft pleegzorg hen gebracht? “Ontzettend veel, vooral heel veel kleine dingen. Als ik zie hoe onze pleegzoon Leonardo hier binnenkwam en als ik zie waar hij nu staat. Fantastisch! Daarnaast leer je als pleegouder heel goed hoe je overkomt op een ander. Wat bij je biologische kinderen vanzelf gaat, gaat totaal niet vanzelf bij pleegkinderen. Pleegzorg biedt daarin een spiegel”, vertelt Richard. Anita vindt voldoening in de wederkerigheid van pleegzorg: “Toen Chelsea op scoutingkamp ging, was dat een hele stap voor haar. Dat dit goed ging, vond ik geweldig voor zowel haar als voor ons. Echt een geluksmoment. En toen ze afscheid van de basisschool nam, was haar biologische moeder daar ook bij aanwezig. Zo bijzonder. Dat was ook zo’n geluksmoment. Daar geniet ik van.”

www.pleegzorg.nl